Γιορτή γονέων

 Σε συζήτηση με τη συνάδελφο σχετικά με τη δράση που θα υλοποιήσουμε για τη γιορτή της μητέρας προβληματιστήκαμε αρκετά. Όχι βέβαια για το τι θα υλοποιήσουμε, όσο για το αν θα πρέπει η συγκεκριμένη μέρα να αφιερωθεί και στους δύο γονείς. Το σκεπτικό μας απλό:

•  Οι γονείς φροντίζουν για τη σωματική, ψυχική και νοητική υγεία του παιδιού που έφεραν στον κόσμο.
• Η παγκόσμια ημέρα για τη γιορτή του πατέρα στις 16 Ιουνίου, όταν τα σχολεία έχουν κλείσει. ΄Άρα είναι συνεχώς αδικημένος.
• Οι αλλαγές που παρατηρούνται στη δομή της οικογένειας.

Κοινή λοιπόν απόφαση των συναδέλφων που υπηρετούν στο Νηπιαγωγείο Αφρατίου να αφιερώσουμε τη δεύτερη Κυριακή του Μάη στους γονείς κι όχι αποκλειστικά στη μητέρα.

Αποφασίσαμε λοιπόν να διερευνήσουμε το θέμα γονείς. 

Στον πίνακα γράφεται η λέξη και τα παιδιά προσπαθούν να τη διαβάσουν. Πολύ σύντομα την αποκωδικοποιούν και φωνάζουν γονείς. Η κα Κική επεμβαίνει και λέει μα εκεί γράφει, διαβάζει όλα τα γράμματα της λέξης και τα παιδιά διαμαρτύρονται και της λένε πως το ΕΙ φωνάζει Ι και εκεί λέει γονείς. 

Ρωτάμε ξέρετε τι σημαίνει η λέξη;

Κάποια απαντούν καταφατικά κάποια αρνητικά. Στα παιδιά που απάντησαν αρνητικά αναδιατυπώνουμε την ερώτηση και τους λέμε:

Μπορείτε να μας πείτε τα ονόματα των γονιών σας;

Απαντούν αυθόρμητα ονομάζοντας τους γονείς τους.

Ποιοι είναι λοιπόν οι γονείς;

Η μαμά κι ο μπαμπάς και χαμογελούν πονηρά.

Κυρία συμπληρώνει ένα παιδί γονιός μας είναι και ο παππούς και η γιαγιά, αλλά και ο νονός και η νονά.

Κυρία οι νονοί μου έχουν χωρίσει. Να σας πω γιατί; Όχι δε θέλουμε να μάθουμε θέλουμε όμως να μας πεις αν τώρα που δε ζουν στο ίδιο σπίτι εξακολουθούν να είναι ο νονός σου και η νονά σου. Μα φυσικά κυρία απλώς δε μένουν μαζί και δε μα βλέπουν μαζί. 

Κάποιο άλλο παιδάκι συμπληρώνει εμένα οι γονείς μου κόντεψαν να χωρίσουν. Όλο τσακώνονταν αλλά κάθισαν και συζήτησαν και τώρα ηρέμησαν.

Εμένα η μαμά μου μένει σε άλλο σπίτι και ο μπαμπάς μου σε άλλο. Η μαμά μου μου έχει κάνει και αδερφούλα. 

Πολύ ωραία. Θέλουμε λοιπόν να σκεφτείτε πράγματα που κάνετε μαζί με τους γονείς σας και να μας τα πείτε.

1. Οι γονείς δουλεύουν πολύ 
2. Πηγαίνουν μαζί μας βόλτες.
3. Μας ντύνουν για να πάμε στο σχολείο και στην εκκλησία.
4. Μας μαγειρεύουν.
5. Εμένα στο σπίτι μου μαγειρεύει ο μπαμπάς μου
6. Καθαρίζουν το σπίτι 
7. Φροντίζουν να είναι όμορφο και καθαρό το μέρος που ζούμε.
8. Ετοιμάζουν τα ρούχα μας
9. Παίζουν μαζί μας παιχνίδια
10. Βλέπουμε μαζί τηλεόραση
11. Μας ηρεμούν για να μπορούμε να κοιμηθούμε. 
12. Μας διαβάζουν παραμύθια
13. Μας πηγαίνουν σχολείο
14. Κυρία εμένα η μαμά μου για να κοιμηθεί η αδερφή μου τη δέρνει. Θέλεις να μας δείξεις τι κάνει η μαμά ακριβώς; Θα πάρεις το μωρό από το κουκλόσπιτο και θα μας δείξεις. Το παιδάκι όμως απλώς μας κοιτά. Θα πάρω λοιπόν εγώ ένα παιδάκι στην αγκαλιά μου και θα σου δείξω κάτι κι εσύ θα σκεφτείς αν η μαμά κάνει το ίδιο. Ναι κυρία την χτυπά στον πωπό της. Για να ρωτήσουμε τη φίλη μας αν πόνεσε με αυτό που έκανα. Το παιδί απαντά αρνητικά και προσθέτει κυρία ένιωσα σαν να νυστάζω μαζί με το τραγούδι που έλεγες. Λοιπόν μικρούλι μου αυτό που μόλις σου δείξαμε λέγεται ταχτάρισμα και το κάνουν οι γονείς γιατί έτσι νανουρίζονται τα παιδιά.
15. Μας αγαπάνε  οι γονείς μας
16. Μας φιλάνε
17. Μας αγκαλιάζουν και τους αγκαλιάζουμε
18. Μας βοηθάνε να μαθαίνουμε πράγματα
19. Φροντίζουν για την υγεία μας. Κυρία εμένα οι γονείς μου με πήγαν στη γιατρό μου και μου έκανε εμβόλιο. Με πόνεσε λίγο αλλά μου εξήγησε πως αυτό θα με προστατέψει.
20. Φροντίζουν να δημιουργούν ησυχία στο σπίτι
21. Όταν χάνω κάτι με βοηθάνε και ψάχνουν μαζί μου για να το βρω
22. Μας πηγαίνουν στο σχολείο
23. Μας ξυπνάνε
24. Μας προσέχουν
25. Φροντίζουν για τη διασκέδασή μας
26. Κυρία εγώ με τον μπαμπά μου πάω για ψάρεμα
27. Φροντίζουν για τη διασκέδασή μας
28. Εμένα κυρία βοηθάνε τον αδελφό μου με τα μαθήματα του σχολείου
29. Όταν χτυπάω τρέχω στη μαμά ή στο μπαμπά για να να με πάρουν μία αγκαλιά και να μην πονάω.
30. Μας πηγαίνουν σε χορούς
31. Μας πηγαίνουν στα πάρτυ που μας έχουν καλέσει οι φίλοι μας
32. Τρέχω μαζί τους και έτσι γυμνάζομαι.
33. Οι γονείς μου μοιράζονται τις δουλειές του σπιτιού.

Οι προτάσεις μικρές μα κλείνουν μέσα τους όσα κάνουν οι γονείς μας, για μας. Το χάδι, η φροντίδα, η αγκαλιά ξεχειλίζει σε κάθε  τους πρόταση. 

Δραστηριότητα 2η

Παίρνουν ένα άσπρο χαρτί το οποίο γράφει

Ζωγραφίζω τους γονείς μου

Δουλεύουν συγκεντρωμένα χωρίς να μιλούν. Όταν τελειώνουν σηκώνουν το χέρι τους κι εμείς πλησιάζουμε για να καταγράψουμε αυτά που θα μας πουν.

Πόσο ενδιαφέρουσα και αληθοφανής η εικαστική αποτύπωση των γονιών τους. Κάποια παιδιά προσθέτουν στο κάδρο και τη γιαγιά, εμπλουτίζουν προσθέτοντας τα αδέλφια τους, κάποια επιλέγουν να ζωγραφίζουν τον εαυτό τους με τη μαμά και τον μπαμπά εξαφανίζοντας τα αδέλφια τους, κάποια προσθέτουν αντικείμενα απαραίτητα για το περπάτημα της μαμάς............

 

Παραμύθι "Συγγνώμη"

Δείχνουμε το εξώφυλλο του παραμυθιού και τους ζητάμε να μας περιγράψουν τι βλέπουν. Τα παιδιά αποκωδικοποιούν όχι μόνο την εικόνα αλλά συλλαβίζοντας διαβάζουν και τον τίτλο. Πότε χρησιμοποιούμε τη λέξη αυτή;

• Όταν κάνουμε κάτι κατά λάθος λέμε συγγνώμη στο φίλο μας
• Όταν του χαλάσουμε την κατασκευή που έχει φτιάξει με τα τουβλάκια και του προτείνουμε να τον βοηθήσουμε να τη φτιάξει ξανά
• Όταν έχω κοροϊδέψει το φίλο μου
• Όταν έχω πει ψέματα

Πολύ ωραίες οι ιδέες σας αλλά έχω μία απορία. Αν εγώ χαλάω συνεχώς την κατασκευή ενός φίλου ή τον χτυπάω κατά λάθος και ζητάω συνεχώς συγγνώμη έχει νόημα ή απλώς τη χρησιμοποιώ. Τα παιδιά προβληματίζονται και σκεπτόμενα απαντούν : όχι κυρία και τι έγινε αν το κάνουμε συνέχεια και μετά λέμε συγγνώμη. Τότε ένα παιδάκι προτείνει: Κυρία νομίζω ότι συγγνώμη πρέπει να λέμε όταν έχουμε καταλάβει το λάθος μας, τότε αξίζει η συγγνώμη μας

Διαβάζουμε το παραμύθι δίχως να δείχνουμε τις εικόνες. Φθάνοντας στο τέλος ρωτούν κυρία θα δούμε τις εικόνες;

Μάλλον δεν προλαβαίνουμε να δούμε τις εικόνες γιατί μας περιμένουν οι γονείς μας, υπόσχομαι όμως πως αύριο θα τις δούμε και θα τις συζητήσουμε.

Κάποια παιδιά την επόμενη μέρα ρωτούν: Κυρία μπορούμε να δούμε το παραμύθι; Μα βέβαια αρκεί να είστε προσεκτικοί.

Συγκεντρωμένοι όλοι στην παρεούλα έχοντας τελειώσει τη ρουτίνα μας και με το παραμύθι να περιμένει.

Παιδιά θέλω να μην δείτε τώρα τις εικόνες αλλά να μου απαντήσετε σε κάποιες ερωτήσεις

1. Ποιοι ήταν οι ήρωες του παραμυθιού;
2. Ποια ήταν η σχέση τους;
3. Πώς νιώθουν;
4. Ποια πράγματα έκαναν μαζί;
5. Γιατί τσακώθηκαν;
6. Πώς νιώθουν;
7. Τι σκέφτηκαν για να γίνουν και πάλι φίλοι;

Θυμούνται τα πάντα και ανυπομονούν να δουν τις εικόνες. Όμως και αυτή τη φορά προτιμάμε  να μην τους δείξουμε τις εικόνες αλλά να μας δείξουν εκείνα ποιο κομμάτι του παραμυθιού τους άρεσε περισσότερο. Ναι να μας δείξουν με την κίνηση ή την ακινησία, με τον προφορικό λόγο ή να χρησιμοποιήσουν μη λεκτική έκφραση.

Δουλεύουν σε ζευγάρια. Ένα παιδί που φωνάζει η Νηπιαγωγός διαλέγει ένα άλλο και αποχωρούν για να συζητήσουν τι ακριβώς θα δείξουν. Έκπληξη για μας τα ζευγάρια που σχηματίστηκαν. Κάποια παιδιά απογοητεύτηκαν γιατί δεν πρόλαβαν να διαλέξουν τον αγαπημένο τους φίλο και αποφάσισαν να μην συμμετέχουν. 

Στη διάθεσή τους έχουν λίγα λεπτά για να συζητήσουν με το φίλο τους. με τη λήξη του χρόνου επιστρέφουν και περιμένουν. Ρωτάμε ποιοι θέλουν να ξεκινήσουν και σηκώνονται σχεδόν όλα τα χέρια

Ιδέες πρωτότυπες και κάποιες από αυτές εμπλουτίζουν τις εικόνες του παραμυθιού.

• Το ένα παιδί ξαπλωμένο το άλλο καθιστό. Το καθιστό παιδί με ενωμένες τις παλάμες. Οι θεατές (υπόλοιπα παιδιά) λένε κυρία ο αρκούδος διαβάζει παραμύθι στο λαγό
• Τα παιδιά συνοφρυωμένα, θυμωμένα κάνουν πως τραβούν ένα αντικείμενο. Οι θετές λένε κυρία τσακώνονται για το γυαλιστερό πράγμα που βρήκαν
• Αγκαλιασμένα ακίνητα .Οι θεατές κυρία δείχνουν την αγάπη τους και αγκαλιάζονται
• Τα σώματα κολλητά, το ένα παιδί πλησιάζει με  το πρόσωπο του το μάγουλο του άλλου έχει δημιουργήσει ένα χωνί με τα χέρια και μένουν ακίνητα. Οι θεατές πρώτη τους σκέψη κυρία του δίνει ένα φιλί. Τα παιδιά κουνούν αρνητικά το κεφάλι. Τα παροτρύνουμε να παρατηρήσουν καλύτερα. Κυρία μοιράζονται ένα μυστικό.
• Θυμωμένα κοιτούν στο πάτωμα και σπρώχνουν το ένα το άλλο λέγοντας: εγώ είμαι πιο όμορφος, όχι εγώ απαντά το άλλο. Οι θεατές κυρία είναι η στιγμή που βρήκαν το γυαλιστερό αντικείμενο και λέει ο καθένας πως είναι ομορφότερος από τον άλλον.
• Κρατιούνται από το χέρι και πηγαίνουν βόλτα. Οι θεατές κυρία κάνουν μαζί βόλτες

Τα παιδιά αποχωρούν από τη σκηνή έχοντας οι θεατές αποκωδικοποιήσει την εικόνα που είχαν επιλέξει να ζωντανέψουν και το δυνατό μας χειροκρότημα επιβραβεύει την προσπάθειά τους.
Ένας πρωτότυπος δημιουργικός τρόπος να μας δείξουν τι ακριβώς τους άρεσε από το παραμύθι. Αποφύγαμε να δείξουμε τις εικόνες αφήνοντας τη φαντασία τους να ζωντανέψει και να δημιουργήσει. Μπράβο σας παιδιά ήσασταν καταπληκτικοί. 

 

Το χωριό γέμισε φωνές παιδικές

 Η χθεσινή ηλιόλουστη μέρα παραχώρησε τη θέση της σε μια μέρα μουντή συννεφιασμένη που απειλεί σε κάθε της λεπτό να ξεσπάσει αφήνοντας τα δάκρυα της να τρέξουν απλώνοντας απ' άκρη σ' άκρη  υδάτινο χάδι της κι εγώ το μόνο που σκέφτομαι είναι το γνωμικό του σοφού λαού "Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός γελάει". 

Η πόρτα ανοίγει και τα παιδιά χαμογελαστά φορώντας καλοκαιρινά καπέλα, ντυμένα ελαφρά κατεβαίνουν τις σκάλες και ρωτούν κυρία θα πάμε να πούμε τα κάλαντα; Μη θέλοντας να δω τα πρόσωπά τους να σκοτεινιάζουν αποφεύγω την απάντηση δίχως όμως να μπορώ να κρύψω το επιφώνημα αναστεναγμού που βγαίνει τόσο αυθόρμητα από τα βάθη της ψυχής μου. Κοιτώ μόνο τον συννεφιασμένο ουρανό και λέω: "θα δούμε τι θα αποφασίσει ο καιρός" Μα κυρία αφού δε βρέχει να πάμε, μας περιμένουν οι μαμάδες, οι γιαγιάδες, οι παππούδες μας. 

Μπαίνουν στην τάξη κι αρχίζουν να τραγουδούν το Λάζαρο, (Κάλαντα) παίζουν και κοιτούν έξω από τα παράθυρα, κοιτώντας κι εμάς. Μαζί τους κοιτούμε κι εμείς ελπίζοντας πως οι αχτίδες του ήλιου θα κατορθώσουν να αποκαλύψουν το γαλανό ουρανό ή πως τα σύννεφα θα γίνουν άσπρα κάτασπρα σαν το βαμβάκι. Κι όταν ένα κομμάτι του γίνεται καταγάλανο δίνουμε την εντολή να ετοιμαστούν. Γρήγορα ετοιμάζονται και το τρένο ξεκινά. 

Πρώτη μας στάση στο μπακάλικο του χωριού κι οι άνθρωποι μας καλοδέχονται απαντώντας θετικά στην ερώτηση: να τα πούμε; κι εκείνα ξεκινούν ενθουσιασμένα να τραγουδούν με όλη την ένταση που έχει η φωνή τους

Το καλάθι αποκτά τα πρώτα του φιλέματα και το ταξίδι συνεχίζεται με επόμενη στάση στην καφετέρια του χωριού.

Ακούν χαμογελούν κερνούν κι εκείνα είναι τόσο χαρούμενα. Η φαρμακοποιός του χωριού συναντώντας μας στο δρόμο μας προσκαλεί και στο φαρμακείο. Βάζει στο καλάθι μας ένα διαφορετικό κέρασμα κι εμείς ξέρουμε πως αυτή τη φορά θα εμπλουτίσουμε με ένα ακόμα βιβλίο τη βιβλιοθήκη του σχολείου μας.

Αποχωρούμε έχοντας ευχηθεί και του χρόνου με υγεία κατευθυνόμενοι αυτή τη φορά στις γειτονιές του χωριού. Οι φωνές τους ξεσηκώνουν τη γειτονιά κι οι άνθρωποι βγαίνουν στα μπαλκόνια απολαμβάνοντας το ζωντάνεμα της παράδοσης από τα παιδιά.

Η γιαγιά ο παππούς κοιτούν απολαμβάνουν συγκινούνται; Ένα πάντως είναι σίγουρο πως οι μικρότεροι θεατές αυτής της παρέας παρακολουθούν με μάτια ορθάνοιχτα, κουνούν το μικρό τους χεράκι ακολουθώντας το ρυθμό της μελωδίας.

Και βέβαια δεν ξεχάσαμε το φούρνο της πλατείας που γεμίζουν το καλάθι μας με μοσχομυριστά κουλούρια και μπισκότα. 

Κοιτάμε τον ουρανό περιμένοντας τη δική του απάντηση για το αν θα συνεχίσουμε το υπέροχο ταξίδι μας κι εκείνος σαν να κατάλαβε γίνεται ακόμα πιο γαλανός επιτρέποντας στον ήλιο να γλυκάνει την παγωμένη ατμόσφαιρα. Πόσο όμορφο να ανταμώνεις γονείς που είχες πριν 20 και χρόνια τα παιδιά τους και να σε προσκαλούν να τραγουδήσεις στο σπίτι τους.

Κι ομορφότερο ακόμα να ξέρεις πως όλοι μας περιμένουν μετά από τόσα χρόνια που δε βγήκαμε να τραγουδήσουμε, λόγω των επιβαλλόμενων μέτρων για την αντιμετώπιση της πανδημίας κι ακόμα ωραιότερο να ακούς τα παιδιά να ρωτούν: Θα πάμε και στη δική μου γιαγιά; Μένει εδώ κοντά.

Ανταλλαγές ευχών και αρμενίζουμε για γειτονιές γεμάτες πράσινο με απαραίτητη βέβαια τη στάση ξεκούρασης στην αυλή της γιαγιάς που καμαρώνει το εγγόνι που μεγάλωσε. Φιλεύει τα παιδιά μπισκότα, νερό, χυμό.

Κόβουμε δρόμο από την αυλή  εκείνου του σπιτιού που θα  μας οδηγήσει στις γειτονιές τις γεμάτες μ' αρώματα της εποχής αναζητώντας το σπίτι μιας μαθήτριας. Μην όντας σίγουρη για το δρόμο τους ζητώ να περιμένουν λέγοντας πως θα τους πάρω τηλέφωνο μιας και ο δρόμος είναι ανηφορικός. Ναι η μαμά μας περιμένει και τα παιδάκια μας αν και κουρασμένα συνεχίζουν.

Μα η μαμά ζητά να περάσουμε κι από άλλο ένα σπίτι λέγοντας πως δεν είναι μακριά. Πως να χαλάσεις χατίρι. Βαδίζουμε νιώθοντας σε κάθε βήμα το κορμί να δυσανασχετεί. Φθάσαμε τραγουδάμε και αποχωρούμε έχοντας ευτυχώς αυξήσει πλέον τους ενήλικους της παρέας μας. 

Τι παράξενο τράβηξε και ξανατραβά τα παιδιά θέλοντας να διασώσει τις δημιουργούμενες αναμνήσεις.  

Δυο τελευταίες στάσεις και επιστρέφουμε στο σχολείο. Η κυρία Αντωνία, η προηγούμενη καθαρίστρια του σχολειού μας και το σπίτι του παπά του χωριού.

Νιώθεις την κούρασή τους μα ξέρεις πως μόλις φθάσουμε στο σχολείο εκείνα θα αρχίσουν και πάλι να  πηδούν και να τρέχουν. Η λειτουργία των αποθεμάτων των  δικών τους " μπαταριών" τόσο διαφορετική από των ενηλίκων. 

Κατάκοποι όλοι επιστρέφουμε στο σχολείο κι εκείνα το μόνο που ρωτούν στο Δημοτικό σε όλες τις τάξεις πότε θα πάμε. Ναι οι δικές τους μπαταρίες δεν άδειασαν οι δικές μας όμως χρειάζονται επειγόντως επαναλειτουργία μιας και είναι αδύνατον να μην επισκεφθείς παιδιά και συναδέλφους της επόμενης βαθμίδας εκπαίδευσης. Αφορά τις ομαλές μεταβάσεις των παιδιών σε διαφορετικά περιβάλλοντα, αφορά την ενδυνάμωση των αναμεταξύ μας σχέσεων, εκπαιδευτικών και παιδιών. Μα και θα μας δοθεί η ευκαιρία να δούμε όλα τα παιδιά που πέρασαν από τις δικές μας τάξεις, θα εκπλαγούμε με την αλλαγή τους, θα θυμηθούμε .....................

Φαγητό ξεκούραση ολιγόλεπτου διαλείμματος και ξεκινάμε για το νέο μας ταξίδι. 

Πρώτη δημοτικού 

Το ζεστό καλωσόρισμα της κας Ιωάννας μένει μετέωρο στη βιασύνη των παιδιών να τραγουδήσουν τα κάλαντα. Πόσο μεγάλωσαν άλλαξαν ωρίμασαν. Διστάζουν να τραγουδήσουν κι ας τα γνωρίζουν. Κοιτούν αμήχανα, χαμογελούν δειλά.

Β΄  Τάξη

Τα παιδιά που δεν πρόλαβαν να ολοκληρώσουν τη δίχρονη προσχολική αγωγή δια ζώσης. Η δεύτερη χρονιά τους στο νηπιαγωγείο με μάσκες, εκπαίδευση μέσω υπολογιστή και τις νηπιαγωγούς να προσπαθούν να μεταφέρουν στην οθόνη τα όσα συνέβαιναν στην τάξη. Μα πόσο περήφανες νιώσαμε όταν διαβάσαμε την υπέροχη σχολική τους εφημερίδα. Ήταν οι δικές τους σκέψεις αποτυπωμένες στο χαρτί με τη βοήθεια της κας Αγγελικής και βέβαια δεν ξεχάσαμε να τα επιβραβεύσουμε κι εκείνα να χαμογελούν νιώθοντας περήφανα. Μπράβο σας παιδιά διαβάσαμε υπέροχα άρθρα.

Μπορείτε κι εσείς να απολαύσετε τα άρθρα των μικρών υπέροχων δημοσιογράφων

Γ΄ Τάξη

Εδώ η κα Μάρθα εκεί η κα Μάρθα πουθενά η κα Μάρθα, απούσα. Κοιτώ στο γραφείο πουθενά. Ρωτώ τα παιδιά της κι εκείνα απαντούν πως θα γυρίσει. Μα τα δικά μας παιδιά έχουν ξεκινήσουν να λαλούν κι εκείνη ακούγοντας επισπεύδει το βήμα της θέλοντας να απολαύσει έστω και λίγο το μοιρολόι του Λάζαρου. Μα εμείς χανόμαστε στη ματιά των παιδιών της Γ' τάξης. Είναι η χρονιά που δοκιμάσαμε να χωρίσουμε σε νήπια και προνήπια είναι η χρονιά του πρώτου εγκλεισμού, είναι τα παιδιά που μας έχασαν τα χάσαμε ξαφνικά, είναι η χρονιά που μετά από παύση  μηνών κοίταζαν στην οθόνη του υπολογιστή και ζητούσαν από τη μαμά να βάλει ξανά και ξανά το αναρτημένο βίντεο στη σελίδα του σχολείου. (https://youtu.be/ZYgAC4uEqHM https://youtu.be/33t5becSUOY https://youtu.be/aZ6xEbATKnI)

Επόμενη στάση στην Δ τάξη. Δυσκολευόμαστε να αναγνωρίσουμε φατσούλες. Έχουν μεγαλώσει έχουν αλλάξει μα είναι όμως το ίδιο ευγενικά όλα τους. Η κα Μαρία ανοίγοντας την πόρτα διάπλατα τρέχει στο γραφείο για το φίλεμα των παιδιών λέγοντας περιμένετε γυρίζω σε ένα λεπτό. Τα παιδιά κοιτάζουν ολόγυρα χαιρετούν τους γνωστούς τους. 

Ανεβαίνουμε τα σκαλιά και ο κος Τάσος με την κα Χριστίνα κοιτούν τα μικρά μας , τα καλωσορίζουν με το ζεστότερο χαμόγελό τους, τα ρωτούν κι εκείνα απαντούν. Ρωτάνε να τα πούμε; και στην καταφατική απάντηση ξεκινούν .

Στην έκτη τάξη με την κυρία των γαλλικών. Δε γνωρίζει εμάς δε γνωρίζει τα παιδιά και δεν την γνωρίζουμε κι εμείς, όμως το πλατύ της χαμόγελο η ζεστασιά των λόγων της μας κάνει να νιώσουμε τόσο ευπρόσδεκτοι. Έξι χρόνια πριν ήταν τόσο μικρά ! τώρα μικρά παλληκαράκια και υπέροχες δεσποινίδες.

Επιτέλους μία φορά θα τραγουδήσουμε το Λάζαρο και στην κα Ειρήνη. Τόσα χρόνια ποτέ τη συγκεκριμένη ημέρα δεν ήταν στο σχολείο. Έκπληξη για μας που ο κος Δημήτρης αν και δεν είχε μάθημα τη συγκεκριμένη ώρα φρόντισε να είναι στην τάξη και να μας καλωσορίσουν κι οι δυο μαζί.

                                                                      

                                                                                                                                                        

Μα πόσο ευχάριστη η έκπληξη όταν η κα Ειρήνη άρχισε να τραγουδά ένα Λάζαρο διαφορετικό. Τα δικά μας παιδιά παρακολουθούν με προσοχή και τελειώνοντας το τραγούδι αποχαιρετούν με ευχές . Η μοναδικότητα του ταξιδιού μας στο τέλος της και εμείς πια έχοντας επιστρέψει  στο Νηπιαγωγείο απολαμβάνουμε κάποιο από τα γλυκά φιλέματα όλων. 

7/4/2023

Η κούραση ο πόνος της προηγούμενης μέρας χάθηκε τη στιγμή που οι γονείς που τραγουδήσαμε στα σπίτια τους μοιράστηκαν μαζί μας τα συναισθήματά τους, τις εντυπώσεις τους από την χθεσινή μας εξόρμηση ζητώντας πληροφορίες για το έθιμο αυτό, για το πως αποφασίσαμε να το αναβιώσουμε....... Γιατί εκείνο που ανακαλύψαμε στην πρώτη μας φορά ήταν πως το έθιμο είχε σβήσει στο πέρασμα του χρόνου

Σας ευχαριστούμε όλους και σας ευχόμαστε ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ.