2η ημέρα στο σχολείο

Ο χώρος του σχολείου πιο γνώριμος σήμερα στους καινούριους μαθητές μας. Αποφασίζουν με μεγαλύτερη ευκολία που θα απασχοληθούν. Οι παλιοί μας μαθητές προσκαλούν τους νέους στα παιχνίδια τους. Η κοινωνία του σχολείου μας δουλεύει είναι συγκροτημένη. Τα παιδιά δοκιμάζουν σήμερα διαφορετικές γωνιές. Κάποια που εχθές απλώς γύριζαν και δοκίμαζαν απλώς σήμερα απασχολούνται σε μία γωνιά για περισσότερη ώρα.

Σήμερα όμως δύο παιδάκια αισθάνονταν ανασφάλεια χωρίς τη μητέρα τους. Δάκρυα κυλούσαν από τα πανέμορφα ματάκια τους. Πλησιάζουμε τους μιλούμε παίζουμε μαζί τους. 

Ήρθε η ώρα να καθίσουμε στην παρεούλα τα παίρνω από το χέρι και τα φέρνω μαζί μας. Το ένα σταματά και αρχίζει να μιλά για τη ζωγραφιά του. Το άλλο έχει αποτυπωμένο το παράπονο στο πρόσωπό του αλλά ταυτόχρονα παρακολουθεί τα όσα διαδραματίζονται χωρίς να θέλει να πάρει μέρος.

Παίζουμε το παιχνίδι με τις μαράκες. Πριν όμως ξεκινήσει το παιχνίδι μας γράφουμε το όνομα του μουσικού οργάνου που χρησιμοποιούμε. ( Οι γονείς που ασχολείστε με τα γράμματα σας παρακαλούμε μην γνωρίζετε στα παιδιά σας τα ονόματα των γραμμάτων αλλά τις φωνές των γραμμάτων και να αναπαράγετε τις φωνές των γραμμάτων χωρίς να προσθέτετε ειδικά στα σύμφωνα  το ΟΥ για να αναπαράγεται τον ήχο του. Είμαστε καθημερινά στη διάθεσή σας για να λύσουμε οποιαδήποτε απορία έχετε).

 Σήμερα δεν τραγουδώ εγώ τα παιδιά βοηθούν αυτό που δεν το έχει μάθει.Γνωρίζουν τα ονόματά τους. 

Ζητώ από 2 παιδάκια να φέρουν 2 καλαθάκια με τουβλάκια. Μου λένε τα ονόματα των χρωμάτων τους κι εγώ καταγράφω στον πίνακα. Κάθε παιδάκι καλείται να πάρει το αγαπημένο του χρώμα και να δηλώσει με ένα σημαδάκι στον πίνακα την προτίμησή του. Νικητής για άλλη μια φορά το κόκκινο.

Από την τσέπη μου βγάζω μπαλόνια και τα παιδιά αφού πουν το χρώμα που έχουν το κρατούν. Με μουσική και ανάλογες εντολές το τοποθετούν σε διάφορα μέρη του σώματός τους. Στη συνέχεια το τοποθετούν σε διάφορα μέρη του σώματος του φίλου τους. 

Στο τέλος της ημέρας καθόμαστε στην αυλή και διαβάζουμε την κόκκινη και τη μαύρη ιστορία της Παυλίνας Παμπούδη. Σε κάποια σημείωση η αφήγηση κόβεται από τις Νηπιαγωγούς και ζητάμε από τα παιδιά να μαντέψουν τη συνέχεια της ιστορίας. Οι ιδέες τους καταπληκτικές μπράβο σας παιδιά.

Καλό σας απόγευμα Σας περιμένουμε και αύριο.Οι γονείς σας παρακαλούμε μην κάθεστε στην τάξη αποχαιρετίστε τα παιδιά και φύγετε. Αν χρειαστούμε οτιδήποτε θα σας ειδοποιήσουμε εμείς.

1η ημέρα λειτουργίας του Νηπιαγωγείου

Με τις καταστάσεις μας στα χέρια υποδεχτήκαμε παλιούς και νέους μαθητές στα τμήματα μας. Όλοι στην ώρα τους περίμεναν να ανοίξει η εξώπορτα του σχολείου για να παραδώσουν τα παιδιά τους στις Νηπιαγωγούς. Παλιοί και νέοι μαθητές μπαίνουν στην τάξη αφού τους καλωσορίσουμε. Τακτοποιούν τις τσάντες τους και δειλά δειλά ρωτούν αν μπορούν να παίξουν ή να ζωγραφίσουν. Ο τόπος γεμίζει με φωνές αγκαλιές και φιλιά κάθε φορά που κάποιο παιδάκι καταφθάνει. Τα νήπια είναι εκείνα που δείχνουν στα προνήπια τι κάνουμε σε κάθε γωνιά.
Μαζευόμαστε στην παρεούλα και παίζουμε παιχνίδια γνωριμίας. Διερευνούμε μέσα από το παιχνίδι την παρατηρητικότητά τους και τη γνώση τους σχετικά με τα χρώματα. Περιγράφουμε κάποια χαρακτηριστικά ενός παιδιού και τα άλλα πρέπει να παρατηρήσουν να ταυτίσουν τα χρώματα που η Νηπιαγωγός λέει για να βρουν πιο παιδάκι είναι .
Παίζουμε με τις μαράκες τραγουδώντας ένα μικρό τραγούδι. Είμαι η ή ο ...................... παίζω τις μαράκες και τις δίνω στον ή στην ................................. Τα παιδιά αλλάζουν έτσι θέσεις κάθονται με νέα παιδιά αλλά και γνωρίζουν το όνομα του φίλου τους.
Νιώθουμε την ανάγκη των παιδιών να κινηθούν. Στον υπολογιστή το "χαμόγελο της Τζοκόντα" και τα παιδιά περπατούν καλημερίζοντας το φίλο που συναντούν με σιγανή φωνή όταν όμως η μουσική σταματά γίνονται αγάλματα ακούνητα αμίλητα αγέλαστα.
Χαρούμενα περνά η ώρα μέχρι που τα παιδιά διαμαρτύρονται πως πεινούν. Ένα καινούριο παιδί μαζί με ένα παλιό πηγαίνουν στη βρύση και πλένουν χέρια. Επιστρέφουν και παίρνουν την τσάντα τους, στρώνουν και περιμένουν τους φίλους τους για να φάνε.
Βγαίνουν στην αυλή τρέχουν, πηδούν στέκονται παρατηρούν.
Το διάλειμμα τελείωσε και όλοι μαζί στην αυλή παίζουμε παιχνίδια με το ταμπουρίνο να χτυπά περπάτημα. Σχηματίζουν ένα τρένο πίσω από τη συνάδελφο και περνούν τη γέφυρα που είναι σχεδιασμένη στην αυλή ένας ένας. Το ένα πόδι πίσω από το άλλο ταξιδεύει το σώμα των παιδιών από τη μία μεριά στην άλλη.
Ξεκουράζουμε τα παιδιά μας με  "το αεροπλάνο" της Κυνηγού Φλάμπουρα.
Η πτήση έλαβε τέλος με ασκήσεις χαλάρωσης και τα παιδιά αποχωρούν από το Νηπιαγωγείο.
Μπράβο στους μικρούς μας μαθητές αλλά και στους γονείς τους που τα είχαν προετοιμάσει τόσο καλά για το σχολείο που κανένα δεν ένιωσε την ανάγκη να παραμείνουν οι γονείς τους στο Νηπιαγωγείο.
Σας περιμένουμε αύριο με καινούριες δραστηριότητες.

Αγιασμός

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος ο αγιασμός πραγματοποιήθηκε στο χώρο του Δημοτικού σχολείου Αφρατίου μαζί με τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς συναδέλφους του Δημοτικού Σχολείου. Στον αγιασμό παρεβρέθηκε ο Προϊστάμενος Πρωτοβάθμιας Εύβοιας μαζί με τον Προϊστάμενο Εκπαιδευτικών θεμάτων.

Με το τέλος του αγιασμού οι γονείς του Νηπιαγωγείου είχαν την πρώτη τους συνάντηση με το εκπαιδευτικό προσωπικό του Νηπιαγωγείου και την πρώτη ενημέρωση σχετικά με το ωράριο προσέλευσης και αποχώρησης των μαθητών στο σχολείο.

Ενημερώσαμε τους γονείς ότι δεν θα λειτουργήσει το Ολοήμερο τμήμα του σχολείου μας γιατί ακόμη δεν έχει τοποθετηθεί τρίτη Νηπιαγωγός στο σχολείο μας και ότι μάλλον το Ολοήμερο τμήμα θα λειτουργήσει μετά τις εκλογές και όταν θα κάνουν προσλήψεις αναπληρωτών.

Μετά την ενημέρωση των γονέων σχετικά με τις τσάντες των παιδιών, το δεκατιανό τους, τέθηκε το ερώτημα σχετικά με τα υλικά που θα χρειαστούν τα παιδιά στο Νηπιαγωγείο.

Ενημερώθηκαν οι γονείς σχετικά με  το υπόλοιπο της προηγούμενης χρονιάς από την κυρία που ορίστηκε από την ολομέλεια των γονέων για να διαχειριστεί τα χρήματα που οι γονείς συγκέντρωσαν για την αγορά του υλικού και ορίσαμε μία συγκέντρωση για το τέλος του Σεπτέμβρη για να αποφασίσουν σχετικά με το υλικό που θα χρειαστούμε καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς.

Βασιλικός

Βασιλικός θα γίνω στο παραθύρι σου λέει το τραγούδι.Πλατύφυλλος, σγουρός, αγιορείτικος ίδιο μοναδικό άρωμα που μας συντροφεύει από τα παιδικά μας χρόνια. Το μοναδικό του άρωμα αποτυπώνεται στην παλάμη του χεριού που θα απλώσει για να του χαρίσει ένα χάδι.Το άρωμα άρρηκτα συνδεδεμένο με το πρώτο κουδούνι της σχολικής χρονιάς, αλλά και με τα γεμάτα παιχνίδι καλοκαιρινά βράδια στις γειτονιές. Τότε που οι γειτονιές μεθούσαν τον περαστικό με αρώματα από αγιόκλημα και γιασεμί. Έτσι και μεις αποφασίσαμε να φυτέψουμε μαζί με τα παιδιά μας βασιλικούς.

Αποχαιρετισμός

Μετά την κατανόηση του σχεδίου έγινε η αποτύπωση και η επεξεργασία.

Περήφανες για αυτά που κατόρθωσαν τα παιδιά μας.

Τα παιδιά είναι το μέλλον μας

Η παρακαταθήκη του καθενός μας είναι τα παιδιά μας. Αυτά είναι το μέλλον και η ελπίδα μας.

Κατανοώ το σχέδιο

Κάτι πολύ πολύ σημαντικό που έμαθα από συνάδελφο που υπηρέτησε στο σχολείο μας για δύο ολόκληρα χρόνια είναι να αναλύουμε μαζί με τα παιδιά αυτό που το κάθε παιδί θέλει να ζωγραφίσει, σε γραμμές και σχήματα. Την ευχαριστώ πολύ που μοιράστηκε μαζί μου αυτές τις γνώσεις. Στο video που ακολουθεί μπορείτε να παρακολουθήσετε το αποτέλεσμα αυτής της συζήτησης. Μία συζήτηση που όμως εμπλέκει μαθηματικά, προσανατολισμό στο χώρο κ.λ.π