Μάθηση μέσω επίλυσης προβλήματος

Τελευταία διδακτική και βρισκόμαστε στην αυλή. Δυο μπάλες μεγάλες, φουσκωτές , χρώματος μωβ ακουμπισμένες παράμερα και τα παιδιά λαχταρούν να τις πιάσουν, να τις πετάξουν, να τις μοιραστούν; Προς το παρόν όμως δεν τις ακουμπούν μιας και η άδεια δεν έχει δοθεί. Το σχεδιασμένο παιχνίδι στο μυαλό χάθηκε, μιας και με ενοχλεί εδώ και καιρό η προσπάθεια που κάνουν να παίξουν αλλά το παιχνίδι κάθε φορά αποτυγχάνει και τελικά το μόνο που κάνουν να περιφέρονται με ρομποτική φωνή και βήματα λέγοντας "είμαι η Αναμπέλα. θέλετε να παίξουμε;"

Το δικό μου μυαλό γεμάτο ερωτήματα  που προσπαθώ να βάλω σε σειρά δημιουργώντας τις συνθήκες εκείνες για να μπορέσω  να διαχειριστώ  το πρόβλημα που θα θέσω προς επίλυση.

Το πρόβλημα τόσο εύκολο να μπει σε εφαρμογή. Η απλή εντολή "μπορείτε να παίξετε με τις μπάλες" δημιουργεί τις προϋποθέσεις ........

Οι πιο γρήγοροι αρπάζουν την μπάλα, την προστατεύουν, τη διεκδικούν φωνάζοντας Εγώ την πήρα δε θέλω να σου τη δώσω και στην προσπάθειά του να παίξει βρίσκεται και πάλι αντιμέτωπος με όλους αυτούς που περιμένουν για να παίξουν. Λίγο πιο κει ένα ζευγάρι παιδιών έχει στήσει παιχνίδι. Πετούν η μία την μπάλα στην άλλη και κάποιοι παρακολουθούν μιλώντας τους. Μα είναι τόσο απορροφημένες στην απόλυτη φασαρία και αναστάτωση που δεν απαντούν παρά μόνο συνεχίζουν. Αφήνω χρόνο μήπως οι συνθήκες αλλάξουν, μήπως μπορέσουν να το διαχειριστούν μα το απόλυτο χάος βασιλεύει.

Ζητώ να επιστρέψουν τις μπάλες και να καθίσουμε να συζητήσουμε

- Παιδιά γιατί δεν κατορθώσατε να παίξετε;

Μιλούν όλα μαζί εκφράζοντας τα παράπονά τους.

- Κυρία εγώ τους έλεγα να μου ρίξουν την μπάλα αλλά εκείνες δεν μου την έριχναν

- Είχε τόση φασαρία κυρία και δεν ακούγαμε.

- Κυρία αφού εγώ είχα πάρει την μπάλα και οι άλλοι προσπαθούσαν να μου την πάρουν.

- Μίλησες στα παιδιά; Τους πρότεινες να παίξετε κάποιο παιχνίδι και δεν άκουσαν; (Το κεφάλι χαμηλώνει, το βλέμμα κοιτά στο πάτωμα, η δυνατή φωνή χάνοντας την έντασή της μετατρέπεται σε ψίθυρος που τόσο δυσκολεύομαι να ακούσω)

- Όχι ήθελα να παίξω μόνος μου.

- Κυρία, εγώ δεν κατόρθωσα ούτε να την ακουμπήσω. Είναι άδικο όλοι θέλαμε να παίξουμε.

- Τι θα μπορούσατε να αλλάξετε;

Οι απαντήσεις των παιδιών δίχως ανάσα, η συζήτηση ξαφνικά έχει αποκτήσει τόσο ενδιαφέρον, τα βλέμματα αστράφτουν κι εγώ προσπαθώ αν συγκρατήσω στο μυαλό όλες τις προτάσεις τους. από το πλήθος των απαντήσεων ξεχωρίζω εκείνες που συγκλίνουν στο να δημιουργηθούν ομάδες και η συζήτηση ξεκινά.

Προτείνουν τη δημιουργία 4 ομάδων αλλά τους περιορίζει το ότι έχουν 2 μπάλες

- Ποιο είναι το κριτήριο που θα επιλέξετε για να δημιουργήσετε τις ομάδες;

(Αυθόρμητη απάντηση των κοριτσιών και συμφώνησαν όλα τα παιδιά )

- Κυρία να χωριστούμε σε αγόρια και κορίτσια.

Το παιχνίδι ξεκινά με τις δύο ομάδες να παίζουν σε ξεχωριστά γήπεδα κι εγώ απλός παρατηρητής στο παιχνίδι τους. Η ομάδα των αγοριών πολύ μικρή και μένουν όλοι ευχαριστημένοι, διασκεδάζουν, γελούν, κυνηγούν ....

Η ομάδα των κοριτσιών πολυπληθής και τόσο δύσκολο να συνεργαστούν, μα προσπαθούν. Κάποιο από τα κορίτσια αναλαμβάνοντας το ρόλο του αρχηγού προσπαθεί να δώσει εντολές για να φτιάξουν κύκλο, να φωνάζει ένα όνομα και να ρίχνει την μπάλα μα όλο και κάποιος ξεφυτρώνει στον κύκλο... διεκδικεί την μπάλα μόνο για κείνη. Κάποιο στέκεται ακίνητο με τα χέρια σταυρωμένα, θλιμμένη έκφραση εκτός κύκλου περιμένοντας... Κάποια άλλα επιλέγουν να αποσυρθούν στο παγκάκι και να συζητούν. Το παιδί που ανέλαβε το ρόλο συντονιστή μιλά μα κανείς δεν το ακούει κι εγώ απλώς παρατηρώ δίχως να επεμβαίνω δίχως να μιλώ. Παραχωρώ χρόνο αλλά.....

Ζητώ για άλλη μία φορά να μου φέρουν τις μπάλες και να καθίσουν να συζητήσουμε. Κάθονται σε ομάδες και η συζήτηση ξεκινά.

- Αγόρια ευχαριστηθήκατε το παιχνίδι με την μπάλα;

Ενθουσιασμένα, αναψοκοκκινισμένα απαντούν ναι κυρία, θα το ξανακάνουμε;

- Κορίτσια εσείς κατορθώσατε να ευχαριστηθείτε το παιχνίδι;

Ομόφωνη η αρνητική τους απάντηση

- Μα τι έφταιξε;

- Η ............ που συνεχώς έμπαινε στον κύκλο για να πάρει την μπάλα

- Εμένα δεν μου την έριξαν ούτε μία φορά.

- Εμείς φύγαμε γιατί δεν μας άκουγαν.

- Εγώ κυρία δε χώραγα στον κύκλο

- Κυρία εγώ προσπαθούσα να πετάξω την μπάλα σε όλες αλλά δεν το κατόρθωνα.

- Γιατί όμως τα αγόρια κατόρθωσαν να παίξουν αλλά εσείς όχι;

- Μα ήταν πιο λίγα τα παιδιά. Θα έπρεπε να είχαμε μοιραστεί διαφορετικά

- Πως δηλαδή;

- Να, να ήταν και αγόρια και κορίτσια και στις 2 ομάδες.

- Να είχαν και οι δύο ομάδες τα ίδια παιδιά

- Τι εννοείς τα ίδια παιδιά;

- Πέντε στη μία ομάδα και πέντε στην άλλη.

- Μμμ...κατάλαβα όσα παιδιά έχει η μία ομάδα τόσα να έχει και η άλλη.

- Ναι αυτό. 

- Κυρία θα μπορούσε η δική μας ομάδα να έχει παίξει αν μπαίναμε όλοι σε κύκλο

- Μα σας είδα ότι φτιάξατε κύκλο αλλά και πάλι δεν μπορέσατε να παίξετε. Τι είναι αυτό που θα αλλάζατε;

- Θα κάναμε ένα μεγαλύτερο κύκλο για να χωρούσαμε όλοι και να μπορούσαν όλοι να πιάσουν και να πετάξουν την μπάλα. Η μπάλα μας ήταν πολύ μεγάλη για τον κύκλο που φτιάξατε.

 

Οι προτάσεις ήταν υπέροχες και είμαι τόσο περήφανη για τις λύσεις που προτείνατε. Την επόμενη φορά που θα βγουν και πάλι οι μπάλες εύχομαι να κατορθώσετε να παίξετε όλοι. 

Και κάπου εδώ μία όμορφη δημιουργική μέρα έφθασε στο τέλος της φροντίζοντας τα φυτά μας, πλένοντας τα χέρια μας και ανανεώνοντας το ραντεβού μας για την επόμενη μέρα.