Τσικνοπέμπτη η πιο ξεχωριστή μέρα της 2ης εβδομάδας του Τριωδίου, γνωστή ως Κρεατινή, κατά την οποία σύμφωνα με το έθιμο στα σπίτια ψήνουν κρέας στη σχάρα γεμίζοντας τον αέρα με τη μυρωδιά της τσίκνας.
Επίσης η Τσικνοπέμπτη θεωρείται η απαρχή των εκδηλώσεων για την αποκριά, αφού την επόμενη βδομάδα ακολουθούν το καρναβάλι και η Καθαρά Δευτέρα.Η ημέρα της Πέμπτης επιλέχθηκε γιατί  η Τετάρτη και η Παρασκευή είναι σημαντικές ημέρες νηστείας για την ορθοδοξία.
Έτσι κι εμείς όπως κάθε χρόνο τηρήσαμε το έθιμο μαζί με τα παιδιά μας.
Αρχικά με τα παιδιά κατασκευάσαμε τη συνταγή των κεφτέδων.
Υλικά:                      Εκτέλεση
κιμά                          Ανακατεύουμε τον κιμά, το λάδι, τα αυγά, το ψωμί, το αλατοπίπερο, τον δυόσμο.
δυόσμο                     Μετά πλάθουμε τους κεφτέδες και τους τηγανίζουμε.
ψωμί
λάδι
αλάτι
πιπέρι
αυγά
κρεμμύδι

Απολαύστε το μικρό βίντεο.

Η καταγραφή της συνταγής μας έδωσε τη δυνατότητα να δουλέψουμε στον τομέα της γραφής και της ανάγνωσης, των μαθηματικών.

Γραφή και ανάγνωση: καταγράψαμε τα υλικά, παίξαμε κρεμάλα προσπαθώντας να βρούμε ένα συστατικό της συνταγής, φτιάξαμε σύνθετες λέξεις ενώνοντας 2 απλές.

Μαθηματικά: καταμετρήσαμε τα υλικά και γράψαμε την ποσότητα αυτών, μοιράσαμε τους κεφτέδες και ο καθένας πήρε από 3.

Χιόνι

Σήμερα η μέρα μας πολύ διαφορετική από τις άλλες. Η εικόνα της φύσης μαγική μια και ντύθηκε στα κατάλευκα. Τα παιδιά μας στην τάξη φωνάζουν χιόνι - χιόνι . Γίνεται το σύνθημά τους.Ζητούν επίμονα να βγούν έξω. Δηλώνουν πως θέλουν να παίξουν χιονοπόλεμο, θέλουν να φτιάξουν χιονόμπαλες , θέλουν να φτιάξουν χιονάνθρωπους. Απογοητεύονται όταν σταματά το χιόνι και ξαναγυρίζουν στη δουλειά τους.
Μετά από λίγο κάποιος φωνάζει : κυρία κοίτα τι ρίχνει έξω και πόσο δυνατά φυσάει. Κάποιος συμπληρώνει είναι χιονοθύελλα. Ντυνόμαστε και βγαίνουμε έξω.
Το χιόνι απαλά ακουμπά στο μπουφάν κι εκείνα το πιάνουν, το μυρίζουν, το δοκιμάζουν. Κρατούν στόματα ανοιχτά και στρέφουν το κεφάλι προς τον ουρανό. θέλουν να δοκιμάσουν πολύ από αυτό το παγωτό. Ξετρελαίνονται. Οι κουκούλες έχουν αρχίσει να ασπρίζουν και τους προτείνουμε να πάμε επάνω στην αυλή του Δημοτικού συμφωνούν όλα.

Επιστρέφουμε στην τάξη και ρωτάμε
τι νομίζετε πως είναι το χιόνι;
Είναι άσπρο, πέφτει από τον ουρανό.
Είναι πάγος συμπληρώνουν όμως πως είναι πολύ απαλό δεν είναι σκληρό όπως ο πάγος.
Είναι νερό που έχει παγώσει και φτάνει στη γη από τον ουρανό.
Γιατί νομίζετε ότι σήμερα έριξε χιόνι;
κάνει πολύ κρύο έξω.
Τις άλλες μέρες δεν είχε κρύο;
είχε αλλά όχι τόσο πολύ.
Θα θέλατε να δούμε πόσο κρύο έχει έξω, πόσο χαμηλή είναι η θερμοκρασία;
ΝΑΙ αλλά πως θα το μετρήσουμε; Σκέφτονται αλλά δε γνωρίζουν πως θα μετρήσουν τη θερμοκρασία του καιρού.
Για θυμηθείτε όταν η μαμά θέλει να δει αν έχουμε πυρετό τι κάνει;
μας βάζει θερμόμετρο.
Παρουσιάζω το θερμόμετρο βλέπουμε τη θερμοκρασία που έχει η τάξη και αρχίζουν να υποθέτουν για τη θερμοκρασία που έχει έξω.Η γκάμα των αριθμών μεγάλη από το 0 - 50.
Το θερμόμετρο κατέβηκε στο 0.
Τι νομίζετε ότι θα συμβεί στο χιόνι αν το βάλουμε μέσα σε ένα ποτήρι στην τάξη μας;
Υποθέτουν κάποιοι πως θα λιώσει κάποιοι άλλοι πως όχι. Περιμένουμε και καταλήγουν στο συμπέρασμα πως το χιόνι όταν κάνει ζέστη λιώνει.

 

Έχοντας στη διάθεσή τους λίγα κλαδάκια αμυγδαλιάς με άνθη ή και χωρίς άνθη ξεκινά η συζήτηση. Τα παιδιά παρατηρούν μιλούν, συζητούν, μυρίζουν και  αναρωτιούνται. Βλέπουν πως το ένα κλαδί έχει άνθη και το άλλο έχει μικρά μικρά μπιλάκια.  Αρχικά υποθέτουν  πως είναι ελιές. Κάποιοι διαφωνούν. Υποστηρίζουν πως οι ελιές δεν είναι έτσι, τα παιδιά δεν πείθονται. προχωρούμε σε σύγκριση παρατηρώντας τις ελιές από το κλαδάκι ου είχαμε μέσα στην τάξη. Διαπιστώνουν πως δε μοιάζει και καταλήγουν πως είναι κάποιο άλλο δέντρο.

Καταγράφουμε το όνομα στον πίνακα και τα παιδιά διαβάζουν τα γράμματα και κατόπιν τις συλλαβές. Δυσκολεύονται να διαβάσουν ολόκληρη τη λέξη. Με τη βοήθεια μας το κατορθώνουν.

Κάποιος θυμάται ότι τα μπιλάκια είναι μπουμπούκια. Εγώ όμως δηλώνω πως δε γνωρίζω τι σημαίνει η λέξη και ζητώ να μου εξηγήσουν. Καταλήγουν πως όταν αυτό θα σκάσει θα γίνει λουλουδάκι. Προσπαθούν να ανοίξουν ένα μπουμπούκι και παρατηρούν πως μέσα του έχει τα πέταλα των λουλουδιών.Διορθώνουν και λένε πως δε σπάζει ανθίζει.

Η ερώτηση κάποιου άλλου παιδιού μας ( κυρία αν βάλουμε στο χώμα αυτό κλαράκι που έχει μπουμπούκια θα ανοίξουν) κάνει τα παιδιά να αναρωτηθούν το πως τρώνε τα φυτά. Μόνα τους λένε ότι τρέφεται από τις ρίζες του και μόνα τους αποκλείουν την πιθανότητα να ανθίσει. Προτείνουν να μην το φυτέψουμε αλλά να το βάλουμε σε ένα ποτήρι με νερό και να παρατηρήσουμε. Βάλαμε τα κλαδιά στο νερά και προσπάθησα να βρω ένα μέρος που δεν θα τους ενοχλεί στο καθημερινό παιχνίδι. Έτσι προτείνω κάποιο ράφι ψηλά αλλά τα παιδιά το αποκλείουν γιατί δεν έχει ήλιο. Η θέση που προτείνουν είναι δίπλα στο παράθυρο και μάλιστα με τραβηγμένη την κουρτίνα.Τους προτείνω να καταγράψουν το πως είναι και να βάλουν κι ημερομηνία και να το  παρακολουθούμε αλλά και να καταγράφουμε την εξέλιξη του μία φορά την εβδομάδα.

έτσι  μπήκαμε στη διαδικασία να φτιάξουμε τα δικά μας ημερολόγια βιβλιαράκια. Ζητώ από κάθε παιδί να πάρει από 3 χαρτιά Α4 να τα διπλώσει στη μέση, να τα ενώσω με συρραπτικό και να ζωγραφίσει το ποτήρι και το κλαδάκι. 

Κάποια παιδιά αμέσως δηλώνουν πως δεν μπορούν να το φτιάξουν. Χρησιμοποιώ τον πίνακα και τους δείχνω πως θα δουλέψουν. Καταγράφουμε και την ημερομηνία  ώστε να μπορούν όσοι δυσκολεύονται να την βλέπουν. 

Τα έργα τέχνης που δημιούργησαν είναι καταπληκτικά. Είναι τόσο ενθουσιασμένα που μετά το διάλειμμα νομίζουν πως έχει ανθίσει κάποιο μπουμπούκι 
Στον παρακάτω σύνδεσμο μπορείτε να βρείτε το μύθο της αμυγδαλιάς.

http://mythagogia.blogspot.gr/2014/03/blog-post_4.html

Σας μεταφέρουμε μέσα στο κλίμα της τάξης προσπαθώντας να στήσουμε με τα παιδιά δανειστική βιβλιοθήκη.

Παιδιά τι νομίζετε πως είναι η βιβλιοθήκη;

Έπιπλο για βιβλία, όπως αυτό που έχουμε στο σχολείο.

Αν σας ρωτούσα τι είναι δανειστική βιβλιοθήκη; Απολαύστε τις απαντήσεις των μικρών μας μαθητών και παιδιών σας

• Μας δίνουν βιβλία
• Όχι δε μας τα δίνουν. Μας δανείζουν βιβλία για μερικές μέρες και μετά τα επιστρέφουμε.
• Έχει κάρτα για να παίρνουμε βιβλία, με τ' όνομά μας.
• Είναι ένα κτίριο με πολλά βιβλία.
• Εκεί διαβάζουμε και κάνουμε ησυχία.

Τα παιδιά υιοθετούν το διάλογο και απορρίπτουν ή επιδοκιμάζουν τις ιδέες των φίλων τους συζητώντας  μαζί τους.

Στη διάθεση των παιδιών μια αφίσα με εικόνες για να μπορέσουν τα παιδιά να θεσπίσουν κανόνες σχετικά με το πως μεταχειριζόμαστε βιβλία που θέλουμε να διαβάσουμε.

https://docs.google.com/document/d/1phv5U5BwebUqnksS2tlGJGqzH1pNwdCAP2yn6viZ340/edit

Μπορείτε να δείτε τις εικόνες που χρησιμοποιήσαμε στον παραπάνω σύνδεσμο.

Πως πρέπει να μεταχειριζόμαστε τα βιβλία που δανειζόμαστε;

• να μην σκίζουμε τις σελίδες
• να μην τα χάσουμε
• να μην τα πετάξουμε
• να μην τα δίνουμε σε μικρά παιδιά (αδέρφια)
• να μην τα κλοτσάμε
• να μην τα ζωγραφίζουμε
• να μην τα βρομίζουμε με φαγητό ή χυμό
• να τα διαβάζουμε στο γραφείο ή στο τραπέζι
• να έχουμε καθαρά χέρια
• δεν δανείζουμε τα βιβλία σε φίλους
• αν χαλάσει το πληρώνουμε ή αγοράζουμε.

Η ιστορία που τα παιδιά διηγήθηκαν καθώς οι εικόνες αποκαλύπτονται.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια όμορφη πριγκίπισσα που την έλεγαν Μαριλένα. Της άρεσε πολύ η μουσική και ο χορός. Το φουστάνι της ήταν πολύ όμορφο και στα μαλλιά της φορούσε πάντα τη χρυσή της κορώνα. Ζούσε σε μια καταπληκτική πολιτεία. Εκεί οι άνθρωποι πάντα χόρευαν και τραγουδούσαν. Η μουσική και οι μελωδίες τους ταξίδευαν πάντα την πριγκίπισσα από τη μια άκρη του βασιλείου της μέχρι την άλλη με το αερόστατό της. 

Στη χώρα της όμως τη Μελωδίνα φάνηκαν δύο στριμμένες, σατανικές κακές μάγισες που μεταμόρφωσαν την πόλη της Μαριλένας. Κάθε σπίτι αντί για σκεπή είχε καπέλο, τα δέντρα τα έκαναν μαγικές σκούπες. Οι άνθρωποι όταν δοκίμαζαν να τραγουδήσουν οι σκούπες τους χτυπούσαν. έτσι σιγά σιγά οι άνθρωποι έπαψαν να τραγουδούν κι άρχισαν να νιώθουν λυπημένοι.

Η πριγκίπισσα μέρα τη μέρα μαράζωνε δεν ήξερε πια τι να κάνει. Κάθε μέρα προσπαθούσε να βρει λύση αλλά δεν μπορούσε. Κάποια στιγμή ο Αη Βασίλης που ένιωσε τη στεναχώρια της πριγκίπισσας της έστειλε για βοήθεια ένα ξωτικό, που φορούσε ένα αστείο καπέλο με κουδουνάκια. Κάθε φορά που κουνούσε το κεφάλι μια γλυκιά μουσική απλωνόταν στη Μελωδίνα και οι σατανικές μάγισσες θύμωναν και έκαναν τη χώρα ακόμη και πιο άσχημη.

Τότε το ξωτικό ζήτησε τη βοήθεια του διάσημου φίλου του, του μάγου Μουσκουρουκουκού. Αυτός του δάνεισε το μαγικό του καπέλο που ήταν φτιαγμένο από αστροσκόνη. Το ξωτικό φορώντας το καπέλο έφερε και πάλι τη μουσική και το χορό στη Μελωδίνα. Τα σπίτια απόκτησαν και πάλι στέγες και οι σκούπες μεταμορφώθηκαν και πάλι σε δέντρα. Τις κακές σατανικές μάγισσες τις τιμώρησε αφαιρώντας τους τις μαγικές τους δυνάμεις και τις υποχρέωσε να προσέχουν τα μουσικά όργανα της χώρας.

Από τότε κάθε μέρα στη Μελωδίνα είναι γιορτή. Μελωδίες χαρούμενες πλημμυρίζουν τον αέρα και οι άνθρωποι της πάντα γελούν. Έτσι ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα 

Ένα διαφορετικό παιχνίδι στη γωνιά της πλαστελίνης ανέπτυξαν τα παιδιά. Έστησαν το δικό τους ζαχαροπλαστείο. Το καλοριφέρ της τάξης μετατράπηκε σε φούρνο και οι λιλιπούτειοι μαθητές σε έμπειρους ζαχαροπλάστες, που με μεγάλη προσοχή έψηναν τα γλυκά τους και τα τοποθετούσαν στα ράφια του μαγαζιού τους.

Καθημερινά μας κάνουν περήφανες. Ακόμα πιο περήφανες είμαστε όταν τα παιδιά δημιουργούν τα δικά τους βιβλία