Το έθιμο του Λάζαρου

Ένα έθιμο που με τα χρόνια λησμονήθηκε, το "Μοιρολόι του Λάζαρου" αναβιώνουμε κάθε χρόνο με τα παιδιά μας. Το έθιμο αυτό έχει  ρίζες από την  εποχή της τουρκοκρατίας. Προσέφερε τη δυνατότητα στις γυναίκες και ιδιαίτερα στα νεαρά κορίτσια που δεν έβγαιναν από τα σπίτια, επειδή τα ήθη της εποχής και ο φόβος της αρπαγής τους από τους Τούρκους τις περιόριζαν. Τους δίνονταν κάποιες ελευθερίες: γίνονταν αλληλογνωριμίες και νυφοδιαλέγματα και σε λίγο καιρό ακολουθούσαν τα προξενιά, τα αρραβωνιάσματα και οι γάμοι.Τα κάλαντα του Λάζαρου ήταν αποκλειστικά γυναικεία υπόθεση και οι κοπέλες που τα τραγουδούσαν ονομάζονταν Λαζαρίνες. Οι Λαζαρίνες την παραμονή της γιορτής ξεχύνονταν στα χωράφια και μάζευαν λουλούδια για να στολίσουν το καλάθι τους.
Φορώντας παραδοσιακές φορεσιές
 γύριζαν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας το Λάζαρο και εισέπρατταν μικρό φιλοδώρημα, χρήματα, αυγά, φρούτα ή άλλα φαγώσιμα. 
Στο Νηπιαγωγείο μας οι γονείς αναλαμβάνουν να φέρουν λουλούδια για το στολισμό του καλαθιού και οι παραδοσιακές φορεσιές είναι τα καθημερινά μας ρούχα.

Οι Νηπιαγωγοί αρχίζουν να στολίζουν το καλάθι για να μπορέσουν να τραγουδήσουν τα παιδιά.

Το αποτέλεσμα του κόπου ένα καλάθι μοσχομυρωδάτο που εντυπωσιάζει μικρούς και μεγάλους. 

Το φετινό μας καλάθι με λουλούδια από τον κήπο των γονιών. Ευχαριστούμε τους γονείς που κάθε χρόνο στηρίζουν αυτή μας την προσπάθεια.

Δε στολίζουμε μόνο το καλάθι αλλά φτιάχνουμε και τα δικά μας λαζαράκια. Μικρά ζυμαρένια ανθρωπάκια ομοιώματα του σπαργανωμένου Λάζαρου.
  

  

  

  
 Ευχαριστούμε πάρα πολύ τον Χαράλαμπο Κονανά τον αρτοποιό του χωριού που κάθε χρόνο μας προσφέρει το ζυμάρι που θα χρειαστούμε αλλά και αναλαμβάνει και το ψήσιμο των ομοιωμάτων.
Η παράδοση είναι ζωντανή και αλλάζει. Συμβάλουμε στη διατήρησή της αλλά και στην αλλαγή της.