Τα παιδιά τραγουδούν το Λάζαρο.

Τη σημερινή μέρα περιμένουν όχι μόνο οι μικροί μας μαθητές αλλά και οι μεγάλοι. Από την ώρα που έρχονται στο σχολείο ρωτούν ανυπόμονα αν έφτασε η ώρα για να βγούμε για το Λάζαρο. Λίγο απογοητεύονται με την αρνητική μας απάντηση. Κάθονται στην παρεούλα και συζητούν. Δεν έχουν όρεξη να παίξουν για το μόνο που νοιάζονται είναι για την ώρα.
Ανακοινώνουμε πως σε λίγο αποχωρούμε παίρνουν τα καπέλα τους βγαίνουν στην αυλή βρίσκουν ζευγάρι και περιμένουν.
  Ξεκινούμε τραγουδώντας στους μαθητές του συστεγαζόμενου  8/θέσιου Δημοτικού Σχολείου Αφρατίου και στους δασκάλους τους. Φέτος ο Λάζαρος συνοδεύεται με ακορντεόν (ευχαριστούμε τη μουσικό και μητέρα παιδιού μας κα Κούρνη Μαρία που συνόδεψε με το ακορντεόν τα παιδιά μας σε όλο το χωριό). Χτυπούμε τις πόρτες των τάξεων και ρωτούμε: να τα πούμε; Το ζεστό χαμόγελο και το καλωσόρισμα μικρών και μεγάλων προσφέρει στα παιδιά μας το αίσθημα ασφάλειας που χρειάζονται και που σίγουρα θα θυμούνται όταν θα μας αποχαιρετίσουν και θα πάνε στο δημοτικό.

Ο ήχος του κουδουνιού μας ειδοποιεί πως δε θα προλάβουμε όλους τους δασκάλους στην τάξη γι' αυτό κι εμείς τους προσκαλούμε στην αυλή και με τη συνοδεία της μουσικής και τα παιδιά τους τραγουδούν. Αποχωρούμε και τους ευχόμαστε καλή Ανάσταση.

Ξεκινά ένας αγώνας δρόμου προσπαθώντας να ευχαριστήσουμε όσους περισσότερους γονείς, παππούδες και γιαγιάδες μπορούμε. Κάποιους συναντούμε στο αυτοκίνητο και τους τα λέμε, άλλους τους βρίσκουμε στη δουλειά τους και πάλι τα λέμε. Τα παιδιά θέλουν να περάσουμε και από το δικό τους σπίτι αλλά είναι πολύ δύσκολο λόγω απόστασης.

Το χωριό γεμίζει με μελωδικές φωνές που τραγουδούν το μοιρολόι του Λάζαρου και πολλοί κάτοικοι βγαίνουν και ρωτούν.

Στο δρόμο κάποια γιαγιά, 

μας σταματάει και ρωτάει που πάμε. Της εξηγούμε τι ακριβώς κάνουμε και εκείνη μας πληροφορεί πως πολύ παλιά "τραγουδούσαν το Λάζαρο" αλλά τώρα πια όχι.Αποφασίζουμε πως αξίζει τον κόπο να της θυμίσουμε την εποχή που μας περιγράφει και τα παιδιά τραγουδούν και εκείνη με συγκίνηση μας εύχεται Καλή Ανάσταση μα στεναχωριέται που δεν έχει κάτι να μας φιλέψει. Ψάχνει στην τσέπη της βρίσκει λίγα ψιλά και τα ρίχνει στο καλάθι.

                                   

Το καλάθι μας γέμισε με  πολλές λιχουδιές, αυγά και χρήματα με τα οποία θα αγοραστούν παραμύθια για τη βιβλιοθήκη του σχολείου.

Ευχαριστούμε τους ανθρώπους που άνοιξαν τα σπίτια τους και υποδέχτηκαν τους μικρούς μας μαθητές και σας ευχόμαστε ΚΑΛΗ  ΑΝΑΣΤΑΣΗ.