Χρόνος από το Ολοήμερο

Ακούμε στον Η/Υ το τραγούδι "Δώδεκα μήνες αθλητές" κάνοντας αναπαράσταση με κινήσεις του κάθε μήνα χωριστά. Καθόμαστε στην παρεούλα και παρατηρούμε το εικονόλεξο του τραγουδιού.
Καταγράφουμε στον πίνακα ποιος βγήκε 1ος 2ος 3ος ............................12ος από τον αγώνα δρόμου που έκαναν. Τα παιδιά γράφουν τον αριθμό και μετά τον μήνα κοιτάζοντας τον πίνακα διπλής εισόδου με τους μήνες.

Το δέντρο του χρόνου
Αφού μιλήσαμε για τους μήνες και τα χαρακτηριστικά τους, τους χωρίζουμε σε 4 ομάδες - εποχές,τρεις σε κάθε εποχή. Κάναμε υποθέσεις και προβληματιστήκαμε για τον τρόπο με τον οποίο θα τους χωρίζαμε.Δείξαμε τις κάρτες με τις εποχές από πίνακα ζωγραφικής και παρατηρήσαμε τον καιρό και την αλλαγή που συμβαίνει στη φύση ανάλογα με την εποχή.
Φτιάξαμε το δέντρο των χρόνου αντιστοιχώντας σε κάθε μεγάλο κλαδί μια εποχή και στα παρακλάδια τους μήνες της.

Μήνες
Λέμε το ποίημα "Οι μήνες του χρόνου" και παρατηρούμε ότι κάθε μήνας χαρακτηρίζεται από μια λέξη . Τα παιδιά με την ενθάρρυνση της Νηπιαγωγού, αιτιολογούσαν το κάθε χαρακτηριστικό και καταλήξαμε στο ότι ο κάθε μήνας είναι ξεχωριστός και όμορφος για διαφορετικούς λόγους.
Στη συνέχεια κάθε παιδί επιλέγει να ζωγραφίσει έναν μήνα με τα χαρακτηριστικά του και σε ένα άλλο χαρτάκι τον αριθμό που του αντιστοιχεί.
π.χ Ιανουάριος "1"
Κάνουμε κολλάζ : αριθμό μήνα χαρακτηριστικό ζωγραφιά.

Υποβρύχιο ηφαίστειο

Εξερευνούμε πρώτα τι ακριβώς αντιλαμβάνονται τα παιδιά όταν λέμε υποβρύχιο ηφαίστειο.
Ηφαίστειο είναι ένα βουνό που πετάει φωτιές και πέτρες. Υποβρύχιο ταξιδεύει κάτω από το νερό και βγάζει και το περισκόπιο του για να βλέπει τι γίνεται επάνω. Εκτός από το πλοίο που ταξιδεύει μέσα στο νερό τι νομίζετε πως σημαίνει υποβρύχιο.
Τα παιδιά δηλώνουν πως δε γνωρίζουν. Εξηγούμε λοιπόν ότι υποβρύχιο σημαίνει κάτω από το νερό.
Παρουσιάζουμε στα παιδιά τα υλικά τα ονομάζουν και στη συνέχεια εξηγούμε πως θα γίνει το πείραμα. Τα παιδιά όμως έχουν την εντύπωση πως θα φτιάξουμε ένα πραγματικό ηφαίστειο.Η αίσθηση ότι περιμένουν να φτιάξουμε πραγματικό ηφαίστειο αποτυπώνεται στις υποθέσεις των παιδιών πως το υποβρύχιο ηφαίστειο θα πετάει φλόγες.

Στην ερώτηση γιατί νομίζουν ότι συμβαίνει αυτό τα παιδιά πρότειναν ότι το ζεστό νερό σηκώνει το κόκκινο και το στέλνει στο κρύο. 

Οι απαντήσεις των παιδιών και η αξιολόγηση όπως καταγράφηκε την ώρα που γινόταν το πείραμα

Το μπαλόνι φουσκώνει μόνο του

Στο χθεσινό μας πείραμα διαπιστώσαμε πως τα παιδιά έχουν μια συγκεκριμένη αντίληψη για τον αέρα.Θεωρούν πως αέρας υπάρχει μόνο όταν δουν να κουνιούνται τα φύλλα. Θέλοντας σήμερα να εξερευνήσουμε την αντίληψή τους σχετικά με τον αέρα προχωρήσαμε σε επόμενο πείραμα.
Υλικά πειράματος:
μία λεκάνη
ένα μπαλόνι
ένα μπουκάλι άδειο
βραστό νερό

Περιγραφή
Τοποθετούμε στο στόμιο του μπουκαλιού το μπαλόνι. Βάζουμε το μπουκάλι μέσα στη λεκάνη και στη συνέχεια καταβρέχουμε με καυτό νερό  το μπουκάλι.

Πριν προβούμε στην εκτέλεση του πειράματος ρωτήσαμε τα παιδιά "τι νομίζετε ότι θα συμβεί αν καταβρέξουμε γύρω γύρω το μπουκάλι με καυτό νερό.
Οι απαντήσεις που πήραμε από τα παιδιά καταγράφηκαν από τη Νηπιαγωγό στον πίνακα.

Οι απαντήσεις των παιδιών είναι οι 4 πρώτες.

Το πείραμα εκτελέστηκε και τα παιδιά παρατήρησαν πως το μπαλόνι φούσκωσε λίγο.

Παρατήρησαν επίσης πως όταν το βγάλαμε από τη λεκάνη με το νερό το μπαλόνι μετά από λίγο ξεφούσκωσε.

Το μπαλόνι φούσκωσε λόγω θερμοκρασίας νερού.

Έβαλα αέρα στο μπαλόνι και γι αυτό φούσκωσε.

Παιδιά όμως με είδατε δε φούσκωσα το μπαλόνι και μετά το έβαλα στο μπουκάλι. Άρα δεν θα μπορούσα να του είχα βάλει αέρα.

Μόνο με την τρόμπα μπορεί να συμβεί αυτό.

Τότε είχες νερό μέσα στο μπουκάλι και γι αυτό φούσκωσε.

Για θυμηθείτε πριν αρχίσει το πείραμα αν θυμάμαι καλά σας έδειξα το μπουκάλι το γύρισα και ανάποδα αλλά δεν υπήρχε τίποτε μέσα.

Για να βεβαιωθούν ότι δεν υπάρχει τίποτε μέσα αφαίρεσα το μπαλόνι μπροστά τους και τους έδωσα το μπουκάλι για να κοιτάξουν μέσα αν υπάρχει κάτι.

Αφού το έλεγξαν διαβάσαμε τις απαντήσεις τις πρώτες που είχαν δώσει στην ερώτηση την υποθετική που είχαμε κάνει Τι θα συμβεί αν .............................

Καμιά αρχική τους απάντηση δεν επιβεβαίωσε το αποτέλεσμα του πειράματος.

Προχωρήσαμε ψάχνοντας να βρούμε γιατί ακριβώς συνέβη αυτό.

Όσο και να προσπαθούσαν δεν μπορούσαν να δώσουν μία εξήγηση. 

Μέσα από τη συζήτηση που κάναμε επιβεβαιώθηκε η άποψη που σχηματίσαμε ότι τα παιδιά θεωρούν πως γύρω μας δεν υπάρχει παντού αέρας. Θεωρούν τον αέρα ως κάποια αλλαγή του καιρού.

Έτσι λοιπόν μπήκαμε στη διαδικασία να ψάξουμε να βρούμε τον αέρα και να τον πιάσουμε, να τον μυρίσουμε να μελετήσουμε το  σχήμα του.

  

Βγήκαμε στην αυλή και ψάξαμε και εδώ να βρούμε τον αέρα.

Όταν μαζευτήκαμε εκείνο που τα παιδιά μπόρεσαν να μας πουν για τον αέρα ήταν ότι δεν μπορούμε να τον πιάσουμε κι ότι δε φαίνεται.

Συνεχίζουν όμως να έχουν να αντιλαμβάνονται τον αέρα ως μία καιρική αλλαγή.

Επιστρέφοντας στην τάξη επαναλάβαμε τη διαδικασία εκτέλεσης του πειράματος και το αποτέλεσμα αυτού. Επιχειρήσαμε για άλλη μια φορά να κατανοήσουμε γιατί ακριβώς συνέβη αυτό αλλά είναι πολύ δύσκολο για τα παιδιά να κατανοήσουν ότι περιβαλλόμαστε από αέρα που αυτός μετακινείται, ζεσταίνεται κ.λ.π

Τέλος ζητήσαμε από τα παιδιά να αξιολογήσουν τη σημερινή ενότητα.

Δύο μόνο παιδιά είπαν πως δεν τους άρεσε. Όταν ρωτήθηκαν τι ήταν αυτό που δεν τους άρεσε ώστε την επόμενη φορά να προσπαθήσω να το βελτιώσω το ένα παιδάκι απάντησε πως δεν του άρεσε γιατί δεν μπορούσε να βρει γιατί φούσκωσε το μπαλόνι (προσπαθήσαμε να εξηγήσουμε στο παιδάκι ότι δεν είναι δυνατόν να τα γνωρίζουμε όλα  και ότι μεγαλώνοντας θα μπορεί με μεγαλύτερη ευκολία να εξηγεί κάποια πράγματα που στο Νηπιαγωγείο τον δυσκόλευαν) και το άλλο χωρίς καμιά εξήγηση άλλαξε την προτίμησή του γιατί την άλλαξε και ο φίλος του.

Η σπείρα από αλουμινόχαρτο χορεύει

Υλικά που χρειάστηκαν για το πείραμα 

κεράκια

σπείρα από αλουμινόχαρτο

αναπτήρα

Ξεκινήσαμε με τα παιδιά παρουσιάζοντας τα υλικά του πειράματος.

Κατόπιν ρωτήσαμε τα παιδιά τι νομίζουν ότι θα συμβεί αν κρατήσουμε τη σπείρα πάνω από τα αναμμένα κεράκια.

Από τα παιδιά πήραμε τις εξής απαντήσεις:

Το αλουμινόχαρτο θα καεί.

Θα γυρίσει γύρω γύρω.

Θα γυρίσει γύρω γύρω από τη φωτιά.

Έχοντας τις απαντήσεις των παιδιών ξεκινήσαμε την εκτέλεση του πειράματος.

Τα παιδιά είδαν πως η σπείρα άρχισε να χορεύει και να στριφογυρνάει.

Εξετάσαμε τις αρχικές απαντήσεις των παιδιών μετά το πείραμα και απόρριψαν μόνα τους το θα καεί το αλουμινόχαρτο. Κρατήσαμε τις δύο άλλες απαντήσεις που μας είχαν δώσει.

Συνεχίζοντας ρωτήσαμε τα παιδιά γιατί συμβαίνει αυτό. Όλα είχαν καταλάβει ότι κάτι συμβαίνει με τη φλόγα μια και όταν η σπείρα έβγαινε από τη φωτιά σταματούσε. Ψάχνοντας να ανακαλύψουμε το γιατί συμβαίνει αυτό τοποθετήσαμε το χέρι μας πάνω από τη φλόγα των κεριών και τα παιδιά διαπίστωναν πως το χέρι τους ζεσταινόταν.

Παρουσιάζουμε στα παιδιά τα υλικά που θα χρησιμοποιήσουμε στο πείραμά μας.

Τα παιδιά ελέγχουν τι συμβαίνει όταν τοποθετούν το χέρι τους πάνω από τη φλόγα.

Φτάσαμε σε ένα γενικό συμπέρασμα από τη διαδικασία του πειράματος πως όταν ο αέρας ζεσταίνεται πηγαίνει προς τα πάνω και ο κρύος αέρας μετά κατεβαίνει προς τα κάτω. Αυτή η κίνηση του αέρα είναι που κάνει τη σπείρα να κινείται.

Δόντια - Τερηδόνα

Με τα παιδιά κατασκευάσαμε δόντια. Χρησιμοποιήσαμε εφημερίδα που τα παιδιά την τσαλάκωναν και την έκαναν ένα μικρό μπαλάκι. Στη συνέχεια τα παιδιά μούσκευαν γκοφρέ χαρτί σε ένα μείγμα κόλλας και νερού και τοποθετούσαν στο χάρτινο μπαλάκι. Τέλος φύτευαν τις ρίζες των δοντιών και το άφηναν να στεγνώσει.

Στη συνέχεια παίξαμε ένα μουσικοκινητικό παιχνίδι.
Στιγμιότυπα από το παιχνίδι μας μπορείτε να παρακολουθήσετε στο video που ακολουθεί

Επίσκεψη της πρώτης Δημοτικού στο Νηπιαγωγείο.

Μία πολύ ευχάριστη έκπληξη μας περίμενε όταν χτύπησε το κουδούνι του Νηπιαγωγείου.

Σε λίγο η τάξη του Νηπιαγωγείου γέμισε παιδιά. Οι περσινοί μας φίλοι αποφάσισαν μαζί με το γυμναστή του σχολείου να μας επισκεφθούν. Ένα παιδάκι από την πρώτη: κυρία τώρα που μεγαλώσαμε όλα τα πράγματα στο Νηπιαγωγείο μας φαίνονται πολύ μικρά αλλά περνάγαμε πολύ ωραία όταν ήμασταν εδώ. Θέλετε να παίξουμε ένα παιχνίδι που παίζαμε όταν ήσασταν εδώ για να σας γνωρίσουν και τα καινούρια παιδιά;

Τραγουδήσαμε έχοντας μαράκες στα χέρια μας.

Αποχαιρετήσαμε τους φίλους μας με το τραγούδι "είμαι ένα δυνατό παιδάκι"

Φύλλο εργασίας

Έχοντας δουλέψει τους αριθμούς από το 1 - 5 χρησιμοποίησα ένα ανοικτό φύλλο εργασίας για να αντιληφθώ αν τα παιδιά έχουν κατανοήσει τα σύμβολα των αριθμών, την ποσότητα που φανερώνει το κάθε σύμβολο αλλά και αν μπορούν να αντιληφθούν τη σειρά με την οποία υπάρχουν οι αριθμοί.
Πριν το κάθε παιδί δουλέψει στο δικό του χαρτί φτιάξαμε και μελετήσαμε το φύλλο εργασίας στον πίνακα μαρκαδόρου. Δούλεψαν σε κλίμα ηρεμίας χωρίς καμιά δυσκολία. Οι δυσκολίες που αντιμετώπισαν είχαν σχέση με τη φορά των αριθμών. Ελάχιστα παιδιά δυσκολεύτηκαν στην αναπαραγωγή των συμβόλων ή στη διαδοχική σειρά των αριθμών.

ΟΡΑΣΗ

Σήμερα ξεκινήσαμε κάνοντας ένα παιχνίδι. Στα παιδιά δόθηκε ένα κλειστό κουτί.

 Μέσα στο κουτί υπήρχε τοποθετημένο ένα αντικείμενο. Το κουτί ήταν γύρω γύρω κλειστό (δεν έμπαινε πουθενά φως). Υπήρχε μόνο μία τρύπα από την οποία και προσπαθούσαν να δουν τι υπάρχει μέσα.
Όταν τα παιδιά ρωτήθηκαν τι είδαν απάντησαν πως το κουτί δεν έχει τίποτε μέσα κι ότι απλώς εγώ τους κορόιδευα. Για να τα πείσω ότι υπάρχει κάτι μέσα αρχίσαμε να κουνάμε το κουτί και αμέσως ακούστηκε ένας ήχος. Τα παιδιά πείστηκαν ότι κάτι υπάρχει.
Στην ερώτηση γιατί δεν μπορούν να δουν απάντησαν πως υπάρχει σκοτάδι. Τι σημαίνει σκοτάδι δεν υπάρχει καθόλου φως.
Μπροστά στα παιδιά άνοιξα μία δεύτερη τρύπα στην απέναντι ακριβώς πλευρά της πρώτης και τα παιδιά έπρεπε να ξανακοιτάξουν και αφού τελειώσουν όλα να πουν τι βλέπουν αυτή τη φορά.
Παρατήρησαν τώρα πως έβλεπαν ένα αυτοκινητάκι και πως ήταν κόκκινο.
Τι είχε αλλάξει σε σχέση με την προηγούμενη φορά;
Υπάρχει πιο πολύ φως.
Για να μπορούμε να δούμε τι πρέπει να υπάρχει;
Φως.
Με τη βοήθεια του υπολογιστή παρατηρήσαμε το ανθρώπινο μάτι και τα μέρη του.Τα παιδιά παρατήρησαν πως έχει το σχήμα του κύκλου.Κάποιο συμπλήρωσε πως υπάρχει ένα καλώδιο στην εικόνα και αυτό συνδέει το μάτι με τον εγκέφαλό μας.
 Τόνισαν πως άλλα μάτια είναι πράσινα άλλα μπλε άλλα καστανά και άλλα μαύρα.............Επίσης παρατήρησαν ότι η κόρη μεγαλώνει όταν λιγοστεύει το φως και μικραίνει όσο αυξάνει το φως. Η παρατήρηση έγινε με την αύξηση και την ελάττωση του φωτός στον περιβάλλοντα χώρο.
Ανακάλυψαν τους τρόπους με τους οποίους ο οργανισμός μας προστατεύει το μάτι μας.
Παρότρυνα τα παιδιά να προσπαθήσουν να πλησιάσουν το δάκτυλό τους στο μάτι τους και να προσπαθήσουν να το ακουμπήσουν απαλά. Τα παιδιά παρατήρησαν πως το μάτι κλείνει αυτόματα.
Εκείνη τη στιγμή κάποιο παιδί συμπλήρωσε πως το έκανε λίγο πιο δυνατά και πως το μάτι του πόνεσε. Στο άκουσμα της λέξης πόνεσε κάποιο συμπλήρωσε πως το μάτι όταν πονάμε πολύ δακρύζει.
Γιατί δακρύζουμε;
Έτσι προστατεύουμε τα μάτια μας αν λίγη σκόνη έχει μπει μέσα.
Υπάρχει άλλος τρόπος να προστατεύσουμε τα μάτια μας;
- Κυρία φοράμε γυαλιά
- Φοράμε καπέλο
- Αν μας πονάνε πάμε στον οδοντίατρο προτείνει ένα παιδί. Τα υπόλοιπα διαφωνούν.
- Θα πάμε στο ματολόγο συμπληρώνει κάποιο άλλο.
Θα πάμε στον οφθαλμίατρο γιατί το μάτι μας λέγεται αλλιώς και οφθαλμός.
Είναι σημαντικό να έχουμε την όρασή μας;
Ναι γιατί έτσι μπορούμε να αναγνωρίσουμε το φίλο μας τους γνωστούς μας.
Δεν κινδυνεύουμε να χτυπήσουμε. Πώς αλλιώς θα μπορούσαμε να δούμε ότι υπάρχει γύρω μας;

Ανθρώπινο σώμα

Σήμερα συνεχίσαμε το ανθρώπινο σώμα με ένα παζλ. Τα κομμάτια κρύφτηκαν στην τάξη και τα παιδιά έπρεπε να τα ανακαλύψουν και να προσπαθήσουν να μαντέψουν την εικόνα που έχουν σε μικρά κομμάτια.

Πολύ γρήγορα ανακάλυψαν τα κομμάτια.( Τα κομμάτια βέβαια δεν έφταναν για όλα τα παιδιά. Έτσι αυτοί που δεν θα είχαν κομμάτι θα έπρεπε να μαντέψουν διαβάζοντας τα κομμάτια που κρατούν οι φίλοι τους την εικόνα αλλά και να συνθέσουν το παζλ)

Στιγμιότυπα από τη δραστηριότητά μας στις πιο κάτω εικόνες.

Το παζλ είχε ένα σημαντικό βαθμό δυσκολία μια και ήταν ο μισός άνθρωπος ντυμένος και στον άλλον μισό φαίνονταν μόνο τα όργανα.

Ανθρώπινο σώμα

Στη γωνιά της συζήτησης τοποθέτησα το ανθρώπινο σώμα.
Κάποια παιδιά έδειξαν ενδιαφέρον άλλα μεγάλο άλλα μικρό και κάποια έδειξαν μια "αποστροφή , φόβο"; δεν ξέρω πως να το χαρακτηρίσω ακριβώς. Κάποια άρχισαν να ρωτούν τι είναι αυτό τι είναι εκείνο. Θέλοντας να διερευνήσω τι ακριβώς γνωρίζουν για το ανθρώπινο σώμα ξεκίνησα θέτοντας στα παιδιά μία ερώτηση.
- Τί νομίζετε πως είναι το ανθρώπινο σώμα;
Ένα σύνολο από κόκαλα. 
Έχει κεφάλι, λαιμό, σώμα πόδια φρύδια μυαλό βλεφαρίδες κούτελο πόδια χέρια δάκτυλα πατούσες κοιλιά στόμα γλώσσα ποπός  αφαλό στήθος μάγουλα (εδώ αναφέροντας τη λέξη έπεσαν και τα πρώτα γέλια τα οποία όμως σταμάτησαν όταν είδαν πως εγώ δεν το θεωρούσα κάτι αστείο αλλά τα παρότρυνα να σκεφτούν αν εκείνα έχουν ποπό) παπί κρέας  ( τι ακριβώς εννοείς; θα ήθελες να μου πεις; Το παιδάκι λίγο κοκκίνισε αλλά μου έδειξε ακριβώς το σημείο του σώματος) πλάτη όργανα μαλλιά μουστάκι. Ένας άνθρωπος μπορεί να φοράει ρούχα μπορεί να τρώει να παίζει να ζωγραφίζει.
Αφού διαβάσαμε όσα ακριβώς είχα καταγράψει στον πίνακα συνέχισα λέγοντας αν έχουν κάτι άλλο να προσθέσουν. Συνέχισαν λέγοντας και όλα τα υπόλοιπα μέρη του σώματος όσα τουλάχιστον γνώριζαν πως λέγονταν ή όταν  δεν ήξεραν περιέγραφαν αυτό που ήθελαν να πουν. (π.χ το μάτι έχει χρώμα μαύρο ή κόκκινο) 
Η πρώτη διερεύνηση δείχνει ότι όλα τα παιδιά γνωρίζουν σχεδόν όλα τα μέρη του σώματος αλλά γνωρίζουν ελάχιστα σχετικά με το εσωτερικό του σώματος. Κάτι που μου έδειξαν οι συνεχείς ερωτήσεις τους σχετικά με το τι είναι κάθε μικρό κομμάτι από τα όργανα του προπλάσματος αλλά και όταν ακόμα απαντούσαν οι άλλοι ήταν αβέβαιοι και περίμεναν τη δική μου επιβεβαίωση.

Συναισθήματα

Πρώτη μέρα στο σχολείο μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων. Η πόρτα ανοίγει και ακούω ένα δυνατό καλωσόρισμα από το μικρό μαθητή."Χρόνια πολλά κυρία και καλή χρονιά" τι πιο ωραίο μετά από τόσες μέρες που είχα να ακούσω τις φωνές τους.Σε λίγο δεν προλαβαίνω να ανταποδώσω τις ευχές γιατί έρχονται όλοι μαζί. Οι μαμάδες προτρέπουν τα παιδιά να είναι ήσυχα να μην φωνάζουν. Προσπαθούν στα λίγα δευτερόλεπτα που περιμένουν για να εισπράξουν ένα γλυκό φιλί από το μονάκριβό τους να μεταδώσουν ηρεμία γαλήνη στα παιδιά. Νιώθω ότι το κάνουν για μένα και χαμογελώ. Επιβραβεύω την προσπάθειά τους.
Σε λίγο τα παιδιά αρχίζουν να συζητούν μεταξύ τους για το πώς πέρασαν στις διακοπές τι έφερε ο Άγιος Βασίλης ποιος κέρδισε το φλουρί και πολλά άλλα. Μέχρις στιγμής είναι όλα πολύ ήσυχα. Κινούνται σύμφωνα με τους κανόνες που χτίσαμε από την αρχή της χρονιάς μαζί. Σε λίγο ξεκινά μία συζήτηση και η φωνή είναι ανεβασμένη. Πλησιάζουν εμένα και κάνουν τα παράπονά τους. Ακούω πολύ προσεχτικά αλλά δεν επεμβαίνω. Τα προτρέπω να πουν στο φίλο τους αυτά που είπαν σε μένα.
Παρακολουθώ από μακριά και για βλέπω τα παιδιά σε ήρεμο τόνο να διαχειρίζονται πολύ ώριμα την κρίση. Εξηγούν, χρησιμοποιούν επιχειρήματα και όλα μπαίνουν στη θέση τους. Ηρεμία παντού. Παίζουν, αλλάζουν γωνιές τηρώντας όλους τους κανόνες.
Στην αγαπημένη γωνιά των παιδιών το κουκλόσπιτο κάποιο παιδάκι είναι πολύ λυπημένο. Δάκρυα κυλούν από τα ματάκια του. Τα κορίτσια που βρίσκονται μέσα και παίζουν απαιτούν από το δακρυσμένο παιδί να φύγει. Προσπαθούν να του εξηγήσουν αλλά οι σκέψεις τους δεν είναι ολοκληρωμένες κι αυτό που φτάνει στη φίλη τους είναι μόνο ότι δεν τη θέλουν στην παρέα τους κι αυτό την κάνει να λυπάται ακόμη περισσότερο.
Πλησιάζω έχοντας στο νου ότι πρέπει να εξηγήσω στο παιδί τι προσπαθούν να του πουν οι φίλες του. Εκείνη όμως τι στιγμή κάποιο αγοράκι από τη γωνιά του οικοδομικού υλικού επεμβαίνει μια και έχει παρακολουθήσει όλη τη συζήτηση μεταξύ των παιδιών.
Βλέπω πως η αφίσα λέει πως παίζουν μόνο 4 και είστε 5. Μπήκες τελευταία και θα πρέπει να αποχωρήσεις. Σύντομος λιτός και δυναμικός. Περιμένουμε και οι δυο την επόμενη κίνηση. Το παιδάκι αρνείται να αποχωρήσει και κοιτά προς εμένα. Ανασηκώνω τους ώμους. Στην κίνηση αυτή αποχωρεί και πηγαίνει να παίξει σε κάποια άλλη γωνιά.
Πώς να μην είσαι περήφανος γι αυτά τα παιδιά;
Συγγνώμη αν σας κούρασα αλλά είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή για κάθε εκπαιδευτικό που βλέπει μικρά παιδιά να ενεργούν κάποιες φορές πιο ώριμα και από μεγάλους.