Τα παιδιά κατασκεύασαν το εξώφυλλο για τις ζωγραφιές του μήνα
Συνεχίσαμε με την καθημερινή μας ρουτίνα από όπου και ξεκίνησε η ασχολία με ένα από τα σύμβολα των μαθηματικών.
Το παιδί που σήμερα κατέγραψε το πόσα παιδιά λείπουν και πόσα είναι μαζί στην ρουτίνα μας κατέγραψε και τους δύο αριθμούς στον πίνακα. Το πλήθος των αγοριών ήταν 0 και το πλήθος των κοριτσιών ήταν 2.
Το παιδί που σήμερα κατέγραψε το πόσα παιδιά λείπουν και πόσα είναι μαζί στην ρουτίνα μας κατέγραψε και τους δύο αριθμούς στον πίνακα. Το πλήθος των αγοριών ήταν 0 και το πλήθος των κοριτσιών ήταν 2.
Η ερώτησή μου προς τα παιδιά ήταν η εξής¨:
Ποιος νομίζετε πως είναι ο μεγαλύτερος αριθμός;
Η ερώτηση αυτή δίχασε τα παιδιά και τα έκανε να χωριστούν σε 2 ομάδες.
Το πλήθος των παιδιών υποστήριξε πως το 2 είναι μεγαλύτερο. Υπήρχαν όμως και 6 παιδιά που υποστήριζαν ότι το 0 είναι μεγαλύτερο.
Ζήτησα από τα παιδιά της 1ης ομάδας να πάνε στα τουβλάκια και να πάρουν τόσα τουβλάκια όσα λέει ο αριθμός 2.
Το ίδιο ζήτησα να κάνουν και τα παιδιά της 2ης ομάδας. Υπήρξε ένα παιδί που προβληματίστηκε και με ρώτησε : δηλαδή κυρία δεν θα πάρω κανένα τουβλάκι; Απέφυγα να του απαντήσω και του είπα απλώς να πάρει τόσα τουβλάκια όσα λέει ο αριθμός. Συνεχίζει και λέει άρα να μην πάω. Συνέχισα όμως να μην του απαντώ λέγοντας του μόνο πάρε τόσα όσα λέει ο αριθμός.
Αφού επέστρεψαν παρατηρούμε όλοι ότι όλα τα παιδιά της 2ης ομάδας κρατούσαν από ένα τουβλάκι.
Τα παιδιά της 1ης ομάδας απευθυνόμενα στα παιδιά της 2ης μα αφού ο αριθμός που είχατε ήταν το 0 γιατί πήρατε τουβλάκια.
Συζητώντας με το κάθε παιδί ξεχωριστά προσπάθησα να καταλάβω τον τρόπο με τον οποίον σκέφτηκαν και έφτασαν να κρατούν από ένα τουβλάκι. Στο συμπέρασμα το οποίο κατέληξα ήταν πως ο ένας παρέσυρε τον άλλον.
Στη συνέχεια παρουσίασα στα παιδιά τiς πιο κάτω εικόνες
Εξήγησα στα παιδιά πως είναι ο ήρωας ενός ηλεκτρονικού παιχνιδιού και λέγεται packman.
Τους ζήτησα να εντοπίσουν τις ομοιότητες και τις διαφορές τους.
Έχουν το ίδιο χρώμα, έχουν φτιαχτεί με καμπύλη και ευθείες λοξές γραμμές.
Διαφορά εντόπισε μόνο ένα παιδί πως το στόμα τους κοιτά προς διαφορετική κατεύθυνση.
Το ένα κοίταζε προς τα αριστερά και το άλλο προς τα δεξιά.
Κατέγραψα στον πίνακα τα ονόματά τους και τα παιδιά διάβαζαν αρχικά ένα ένα τα γράμματα στη συνέχεια διαβάσαμε τις συλλαβές και τέλος κατέληξαν πως το ένα λέει μεγαλύτερο και το άλλο μικρότερο.
Ασχοληθήκαμε μόνο με το μεγαλύτερο τη δεύτερη εικόνα την οποία και τοποθέτησα ανάμεσα στους αριθμούς τους προηγούμενους (2,0) τη διάβασα και ζήτησα από τα παιδιά να μου πουν αν αυτό που διάβασα ήταν αλήθεια ή ψέμα.
(Πάντα από τα παιδιά με κάθε τους απάντηση ζητώ και την αιτιολόγηση δηλαδή γιατί είναι αλήθεια ή ψέμα)
Κάποιος λοιπόν σκέφτηκε πως το είναι αλήθεια γιατί το δύο έχει περισσότερα πράγματα.
Ύστερα ζήτησα από τα παιδιά να γράψουν τις δικές τους αλήθειες με τους αριθμούς και τον πακμαν. Οι αριθμοί που επέλεξα ήταν από το 1... το 5.
Όσα παιδιά έπαιζαν δεν είχαν το δικαίωμα να επιλέξουν το ζευγάρι των αριθμών που είχε επιλέξει ο προηγούμενος.
Το τελευταίο παιδί που έπαιξε χρησιμοποίησε τους αριθμούς 3 και 1 και έγραψε 1>3.
Ζήτησα να το διαβάσουν και στο τέλος άρχισαν να διαμαρτύρονται ότι είναι ψέμα αυτό που έγραψε το παιδί χρησιμοποιώντας τα δάκτυλά τους για να το αποδείξουν.
Πώς έπρεπε να το γράψει το παιδί;
Τον μεγαλύτερο αριθμό να τον γράψει 1ο και το ν μικρότερο να τον γράψει 2ο.
Πριν γράψουμε τους αριθμούς τι θα πρέπει να προσέχουμε;
Να τους βάζουμε στα δάκτυλά μας και να βλέπουμε ποιος είναι μεγαλύτερος και αυτόν να γράφουμε 1ο.
Η μέρα μας έκλεισε με μουσική και κίνηση.
Τα παιδιά έπρεπε ακούγοντας μουσική να δείχνουν το πως αισθάνονται ακούγοντας τη μουσική. Η μοναδικός κανόνας ήταν πως δεν έχουν δικαίωμα να χρησιμοποιήσουν το λόγο ή τη φωνή.
