Οι διακοπές των Χριστουγέννων μετά την επέλαση της Αριάδνης έφτασαν στο τέλος τους και τα σχολεία απόκτησαν και πάλι τη γνώριμή τους όψη. Πλημμύρισαν με παιδικές φωνές. Ώρα 8:30 και κανένα παιδί δεν έχει φανεί ακόμη λόγω κρύου. Η πόρτα ανοίγει και ακούω χρόνια πολλά κυρία καλή χρονιά. Χρόνια πολλά και σε σένα και καλή χρονιά. Η μητέρα που το συνοδεύει στέκεται στην πόρτα προβληματισμένη. Μόνο η κόρη μου έχει έρθει; Μήπως να την πάρω πίσω;
Την προτρέπω να φύγει εξηγώντας της πως και κανένα παιδάκι να μην έρθει δεν θα είναι μόνη της γιατί θα πάμε στο άλλο τμήμα όπου υπάρχουν ήδη 5 παιδάκια. Αποχαιρετά το παιδί της και αποχωρεί.
Αρχίζω να ξεστολίζω την αίθουσα Κυρία θα μπορούσα να σας βοηθήσω; Και βέβαια μπορείς να με βοηθήσεις. Το παιδί ξεκινά να βοηθά και ταυτόχρονα μου διηγείται την προσπάθεια του με τη βοήθεια της αδερφής του να φτιάξουν χιονάνθρωπο στην αυλή του σπιτιού του, το χιονοπόλεμο που έπαιξε με τον μπαμπά του το κρύο που έκανε.
Η ώρα περνά γρήγορα και αρχίζουν να καταφθάνουν στο σχολείο και άλλα παιδιά. Ο πληθυσμός ανέβηκε στα 6. Τα αφήνω να παίξουν. Μου κάνει εντύπωση η συμπεριφορά τους. Δεν προσπαθούν να επικοινωνήσουν με τους φίλους τους. Παίζουν μόνα τους το ένα μακριά από το άλλο.Κάποια παραπονούνται ότι κρυώνουν. Στην τάξη επικρατεί απόλυτη ησυχία . Μόνο στη γωνιά της ζωγραφικής ακούγονται ψιθυριστές φωνές, από 2 παιδιά που αποφάσισαν να ζωγραφίσουν και συζητούν το θέμα της ζωγραφιά τους και τα υλικά που θα χρησιμοποιήσουν.
9:10 π.μ η πόρτα κλείνει και εμείς μεταφερόμαστε λόγω κρύου στο άλλο τμήμα. Τα παιδιά πλησιάζουν τις γωνιές όπου απασχολούνται τα παιδιά του άλλουτμήματος και πολύ γρήγορα ο "πάγος σπάει" και αρχίζει το παιχνίδι. Η τάξη πλημμύρισε από παιδικές φωνές και ενέργεια. Αποφασίζουν να γράψουν στο μαγνητικό πίνακα με τα γράμματα. Θέλουν να γράψουν ιππότης. Χρησιμοποιούν όλη τους τη γνώση και τα κατορθώνουν. Μας δείχνουν με περηφάνια το κατόρθωμά τους και εμείς από τη μεριά μας εντυπωσιαζόμαστε γιατί ελλείψει γράμματος Τ, τ χρησιμοποιούν κάποια μικρά ραβδάκια για να το συνθέσουν.
Θέλουν να συμπληρώσουν και να γράψουν ο ιππότης με το άλογο. Ρωτούν κάθε φορά αν θα πρέπει να αφήσουν κάποιο κενό. (καταλαβαίνουν ότι δεν μπορούν να είναι όλα τα γράμματα κολλημένα αλλά είναι πολύ δύσκολο σε αυτή την ηλικία να ξεχωρίσουν τις λέξεις. ) Μετά από λίγο και από πολλά πήγαινε έλα γράφουν την πρόταση και μας φέρνουν να το δούμε. Είναι πολύ περήφανα γιατί έχουν κατορθώσει κάτι πολύ δύσκολο. Το νιώθουν ότι είναι δύσκολο. Εμείς από την άλλη εντυπωσιαζόμαστε για άλλη μια φορά.Αν και δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε ένα γράμμα. Ζητούμε από τα παιδιά να μας διαβάσουν τη λέξη. Εντυπωσιαζόμαστε ακόμη περισσότερο με τον τρόπο που χρησιμοποίησαν τα γράμματα για να συνθέσουν αυτό που έλλειπε. Ελλείψει του γράμματος άλφα τα παιδιά χρησιμοποίησαν ένα όμικρον και ένα ύψιλον μικρό για να το συνθέσουν.
Μετά από λίγο κάποιο παιδί έρχεται και ρωτά τη Νηπιαγωγό του τμήματος: κυρία ισχύουν σήμερα οι κανόνες της των γωνιών; Θέλεις να μου πεις γιατί ρωτάς; Να στη γωνιά με τα τουβλάκια είναι τρία παιδάκια και θέλει να παίξει και άλλο ένα μπορεί; Η Νηπιαγωγός του επιτρέπει και φεύγει ικανοποιημένο. Παρακολουθούμε από μακριά. Πλησιάζει τα παιδιά στη γωνιά και λέει η κυρία είπε πως σήμερα δεν ισχύουν οι κανόνες και μπορούμε να είμαστε και πιο πολλοί σε μια γωνιά, απευθυνόμενο όμως σε ένα συγκεκριμένο παιδί. Στο πρόσωπό του διακρίνουμε απογοήτευση, αλλά δέχεται και τους υπόλοιπους στο παιχνίδι. Φτιάχνουν έναν δρόμο και απάνω βάζουν ξύλινα αυτοκινητάκια. Κτίζουν δεξιά και αριστερά σπίτια, τοποθετούν δέντρα .......Ξαφνικά η δημιουργικότητα διακόπτεται.
Δεν μπορείς να βάλεις το αυτοκινητάκι σου στο δρόμο επάνω γιατί θα πέσουν όλα τα άλλα.
Εγώ θέλω να το βάλω.
Συνεχίζεται ένας διάλογος έντονος με τα παιδιά οι φωνές έχουν υψωθεί αρκετά και δημιουργούν αναστάτωση στην τάξη. Καταφεύγουν λοιπόν στην κυρία λέγοντας του εξηγούμε ότι δεν μπορεί να το βάλει στο δρόμο γιατί δεν στέκεται αλλά πέφτει και θα ρίξει και όλα τα υπόλοιπα αλλά δεν καταλαβαίνει και επιμένει.
Πλησιάζω και προσπαθώ κι εγώ να καταλάβω την άρνησή τους αφού με μια πρώτη ματιά μου φαίνεται ακριβώς ίδιο με τα υπόλοιπα.
Κοίτα κυρία είναι διαφορετικό από τα άλλα. Παίρνει ένα από την κατασκευή και το στήνει στο τραπέζι αυτό στέκεται. Βάλε το άλλο δίπλα του λέει στο φίλο του.Πραγματικά μόλις το ακούμπησε έπεσε.Το παιδί ξαναπροσπαθεί αλλά το αποτέλεσμα το ίδιο.
Γιατί λέτε να συμβαίνει αυτό;
Τα παιδιά παρατηρούν. Κυρία το ένα είναι πιο χοντρό από το άλλο και για αυτό δε στηρίζεται καλά.
Συνέχεια θα πέφτει δεν έχει καλά πόδια.
Τώρα που οι φίλοι σου σου εξήγησαν γιατί δε στέκεται τι λες να κάνεις; ( Το συγκεκριμένο όμως παιδί ένιωθε ότι έχανε το φίλο του από τους "εισβολείς" της άλλης τάξης αφού ο φίλος του προτίμησε να παίξει με ένα παιδί από το άλλο τμήμα)
Εντάξει θα το αφήσω έξω από ένα σπίτι για να μην χαλάσω την κατασκευή.
Η ηρεμία επανήλθε και όλα κύλησαν ήρεμα.
Μία μέρα γεμάτη παιχνίδι έφτασε στο τέλος της με τις Νηπιαγωγούς να νιώθουν περήφανες για τα παιδιά τους που μέσα στο μικρόκοσμο της κοινωνίας του Νηπιαγωγείου οι "μικροί ενήλικες" με ωριμότητα και σκέψη μπορούσαν μόνοι τους να διαχειριστούν όλα τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν στη διάρκεια παραμονής τους στο σχολείο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου