Μέρες πριν το Πάσχα και στο σχολείο μας προσπαθούμε να βρούμε τους ρυθμούς που τόσο απότομα διακόπηκαν με την εμφάνιση του αόρατου εχθρού (covid- 19). Μία εβδομάδα αποκλειστικά αφιερωμένη στα ήθη και στα έθιμα της μεγάλης γιορτής της χριστιανοσύνης.
Βάψιμο των αυγών, στόλισμα του καλαθιού για τα κάλαντα του Λαζάρου, Λαζαράκια στο σχολείο, να μάθουμε το μοιρολόι του Λαζάρου, να ετοιμαστούμε για να σεργιανίσουμε τραγουδώντας στα σπίτια το μοιρολόι του Λάζαρου. Κάποια από αυτά θα αναβιώσουν μα κάποια άλλα θα περιοριστούν τόσο!
Ναι βάψαμε αυγά, ναι φτιάξαμε λαζαράκια κι η χαρά των παιδιών απερίγραπτη (ευχαριστούμε για άλλη μία φορά το φούρναρη του χωριού μας τον κύριο Μπάμπη Κονανά για την ευγενική του προσφορά να μας ετοιμάσει το ζυμάρι για τα λαζαράκια αλλά και να ψήσει τα έργα των μικρών παιδιών αλλά και την κυρία Στρατή Σωτηρία, την καθαρίστρια του σχολείου μας για τη βοήθειά της), μα το σημαντικότερο από όλα δυστυχώς δεν θα αναβιώσει όπως πριν. Ναι θα τραγουδήσουμε το Λάζαρο μα δεν θα μπορέσουμε να χτυπήσουμε τις πόρτες των τάξεων του Δημοτικού για να τραγουδήσουν σε κάθε τάξη τα παιδιά. Θα τραγουδήσουμε στην αυλή μα μόνο στους δασκάλους στερώντας από τα παιδιά την πρώτη επαφή με το χώρο του Δημοτικού και των παιδιών και δυστυχώς δεν θα τραγουδήσουμε στο χωριό αλλά μόνο στους γονείς μας και πάλι στην αυλή του σχολείου μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου