Πριν από κάμποσα χρόνια, αν θυμάμαι καλά 13, σκεφθήκαμε να αναβιώσουμε
το έθιμο του Λαζάρου. Δε γνωρίζαμε αν το έθιμο υπήρχε στην περιοχή. Βασιστήκαμε
στη Νηπιαγωγό κα Καραγεώργου Κυριακή, καταγωγή από Καρδίτσα, για το «μοιρολόι
του Λαζάρου» αλλά και για το στολισμό του καλαθιού.
Ζητήσαμε τη βοήθεια των γονιών για να ψήσουμε τα Λαζαράκια
αλλά και τη συνδρομή τους με λουλούδια για το στολισμό του καλαθιού. Διστακτικά
την Πέμπτη πριν το Σάββατο του Λαζάρου ξεκινήσαμε για τη βόλτα μας. Τα παιδιά
ενθουσιασμένα τραγουδούσαν. Φτάσαμε κοντά στ’ αλώνια και μια γιαγιά, μας μίλησε
για το έθιμο αυτό αλλά και μας πήγε και σε συγγενείς γείτονες της για να
τραγουδήσουμε το Λάζαρο.
Τα χρόνια πέρασαν κι εμείς κάθε χρόνο από τότε ημέρα Πέμπτη
πάντα τραγουδάμε σχεδόν σε όλο το χωριό το Λάζαρο. Όλοι μας περιμένουν, μας ανοίγουν
τα σπίτια τους και μας καλωσορίζουν γεμίζοντας το καλάθι μας αυγά, λιχουδιές
για τα παιδιά και χρήματα για την αγορά παραμυθιών . Η ανταμοιβή τους είναι και
η κινητήριος δύναμή τους για να συνεχίσουν να τραγουδούν. Το σεργιάνισμα πολύ
μεγάλο αλλά και η ηθική ικανοποίηση ακόμη μεγαλύτερη, όταν ηλικιωμένοι μας σταματούν
ρωτώντας μας τι κάνουμε. Η απάντηση μας πάντα
τους συγκινεί και μας λένε πως παλιά πολύ παλιά υπήρχε το έθιμο στο χωριό αλλά
με τα χρόνια σταμάτησε.
Έτσι και φέτος τραγουδήσαμε, γι’ ακόμη μία φορά μοιράζοντας τις ευχές μας για Καλό Πάσχα
γεμάτο υγεία και ευτυχία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου