Μία ρουτίνα καθημερινότητας εποχιακή γεμίζει τούτη τη συγκεκριμένη εβδομάδα την τάξη μας με αρώματα άνοιξης αλλά και προσμονή για την επερχόμενη μεγάλη θρησκευτική γιορτή του χριστιανισμού, το Πάσχα. Περιμένουν ανυπόμονα τη στιγμή που θα βάλουν τα αυγά στην κόκκινη μπογιά, που θα δώσουν μορφή στο εύπλαστο ζυμάρι σχηματίζοντας το ομοίωμα του Λαζάρου, αρωματίζοντας το με γαρύφαλλα, τη μεταμόρφωση του καλαθιού, στολίζοντάς το με λουλούδια, που φέρνουν τα παιδιά από τις αυλές των σπιτιών τους. Καρτερούν τη μέρα που θα περπατήσουν στους δρόμους του χωριού ρωτώντας στα σπίτια :να τα πούμε; και στη θετική απάντηση θα τραγουδήσουν δυνατά τα κάλαντα του Λαζάρου, προαναγγέλοντας ότι πλησιάζει το Σάββατο του Λαζάρου. Προσμένουν τη μέρα που θα κλείσουν τα σχολεία και όσα δημιούργησαν με την καθοδήγηση των εκπαιδευτικών θα τα πάρουν στο σπίτι τους όπου θα γευτούν τα κεράσματα των χωριανών για τα κάλαντα.
Έτσι λοιπόν και φέτος προσπαθήσαμε αναβιώνοντας, στον μικρόκοσμο του Νηπιαγωγείου, κάποια από τα έθιμα της πολιτισμικής μας κληρονομιάς να βάλουμε το μικρό μας λιθαράκι στη δημιουργία της ταυτότητας που προσδιορίζει την παρουσία μας στην ανθρωπότητα.
Αρωγοί της προσπάθειάς μας οι γονείς που με την εθελοντική τους παρουσία στο Νηπιαγωγείο, βοηθούν στη διατήρηση των εθίμων . Ευχαριστούμε πολύ την κα Τσάλα Μαρία και την κα Φαίη Σπανού που φέτος βοήθησαν στην παρασκευή του Λάζαρου, καθώς και τον επαγγελματία του χωριού μας κύριο Χαράλαμπο Κονανά ( αρτοποιό) που επί 15 ολόκληρα χρόνια προσφέρει αφιλοκερδώς το ζυμάρι και αναλαμβάνει και το ψήσιμο των αρτοσκευασμάτων μας.
Τα Λαζαράκια μας ψημένα μοιράζονται στα παιδιά κι ένα τοποθετείται στο στολισμένο μ' αρώματα λουλουδιών καλάθι.
Επιτέλους η μέρα που θα περπατήσουν στο χωριό προαναγγέλοντας το χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασης του Λαζάρου έφτασε. Τα παιδιά πιασμένα σε ζευγαράκια, επιβιβάστηκαν στο τρένο του Νηπιαγωγείου μας και ξεκινούν χαρούμενα το ταξίδι τους.
Πρώτη τους στάση στο φαρμακείο του χωριού μας, που κάθε χρόνο μας ειδοποιεί πως μας περιμένει. Η κα Σταυρούλα καλωσορίζει τα παιδιά, εξηγεί στους πελάτες της πως δεν μπορεί τώρα να τους εξυπηρετήσει και αποθανατίζει με το κινητό της τη στιγμή που τα παιδιά τραγουδούν. Το τραγούδι προς το τέλος του και το καλάθι μας αποκτά τα πρώτα γλυκίσματα.
Το αποτυπωμένο χαμόγελο στο πρόσωπο των παιδιών μας η κινητήριος δύναμη για τη συνέχιση του ταξιδιού μας.
Δεύτερη στάση μας στο παραδοσιακό μπακάλικο του χωριού μας. Είναι γεμάτο κόσμο και μας καλωσορίζουν απαντώντας με ένα ευχάριστο ναι στο ερώτημα μας :να τα πούμε; Αποχωρούμε και ξαφνικά μία μεγάλης ηλικίας κυρία ακολουθεί την έξοδό των παιδιών από το μπακάλικο λέγοντας που είναι το καλάθι; Ξαφνιάζομαι από την αντίδρασή της και προσπαθώ συνομιλώντας μαζί της να καταλάβω τι θέλει. Συγκινημένη μας λέει πως είχε χρόνια να ακούσει το τραγούδι αυτό.
- Μα βγαίνουμε κάθε χρόνο, απαντώ. Πώς και δεν έτυχε να μας ακούσετε;
- Δε ζω εδώ αλλά στην Αυστραλία και είχα πολλά χρόνια να ακούσω τα κάλαντα του Λαζάρου.
Η απάντησή της χρονοδιακόπτης αναμνήσεων και με μεταφέρει στην πρώτη φορά που αποφασίσαμε να αναβιώσουμε το έθιμο. Δεν θα ξεχάσω την κυρία Σταμάτα που με ενθουσιασμό και περηφάνια μας συνόδευε στα σπίτια της γειτονιά της για να τραγουδήσουμε το Λάζαρο. Το ταξίδι των αναμνήσεων έσβησε τόσο γρήγορα στο άκουσμα των ευχών για καλό Πάσχα.
Το τρένο των παιδιών για άλλη μία φορά σε κίνηση. Οι στάσεις πολλές, τα συναισθήματα μοναδικά όταν οι ηλικιωμένοι του χωριού μας ακούγοντας μας, μας εύχονται καλό Πάσχα προτρέποντας εμάς τους συνοδούς εκπαιδευτικούς να συνεχίσουμε το ταξίδι των παραδόσεων.
Επιστροφή και τελευταία μας στάση στο Δημοτικό σχολείο του χωριού μας. Η κούραση αποτυπωμένη στην κίνηση και των παιδιών και των εκπαιδευτικών. Οι δάσκαλοι υποδέχονται τα παιδιά χαμογελώντας καλωσορίζοντας τα. Εκείνα κοιτούν με περιέργεια το χώρο, χαιρετούν τα παιδιά που γνωρίζουν, τραγουδούν και εμείς απλώς καμαρώνουμε ανταμώνοντας τις γενιές των παιδιών που πριν λίγα χρόνια ήταν μαθητές του Νηπιαγωγείου και συγκινούμαστε καθώς εκείνα σιγοψυθιρίζουν, το σκοπό του τραγουδιού.
Το μοναδικό υπέροχο ταξίδι στο τέλος του, το καλάθι μας γεμάτο αυγά, γλυκά κεράσματα, χρήματα για την ενίσχυση της δανειστικής βιβλιοθήκης του σχολείου, τα βλέμματα των νηπίων, γεμάτα αυτοπεποίθηση από το ζεστό καλωσόρισμα παιδιών και εκπαιδευτικών του Δημοτικού και συνάμα προσμονή για τη στιγμή που κι εκείνα θα ανήκουν στο δυναμικό της επόμενης βαθμίδας. Ναι μία μικρή ευχάριστη εκπαιδευτική επίσκεψη στο χωριό και στο Δημοτικό σχολείο απέφερε τόσα πολλά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Αναβίωση εθίμων, ομαλή μετάβαση από το Νηπιαγωγείο στο Δημοτικό Σχολείο, γνωριμία και επαφή των παιδιών με ανθρώπους διαφόρων ηλικιών..........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου