Σεπτέμβρης

 Κι οι τάξεις γέμισαν φωνές, ζωντάνεψαν, άρχισαν να διηγούνται με τα παιχνίδια των παιδιών, απόκτησαν ζωή ανάσα φως κι ας μας δυσκολεύει τη ζωή ο κύριος Κορωνοϊούλης ( όπως λένε τα παιδιά, που άμα τον βρουν θα τον εξοντώσουν) κι ας φοράμε μάσκες κι ας απολυμαίνουμε τα χέρια μας συχνά.

Στις γωνιές καθημερινό παιχνίδι συνομιλία μα και ησυχία κι εγώ παρατηρητής των όσων διαδραματίζονται. Μαγικό να βλέπεις άψυχα αντικείμενα να αποκτούν ζωή αναπαριστώντας αποσπάσματα της πεζής καθημερινότητας μας. Ρόλοι ανακατεμένοι δίχως ευδιάκριτα όρια παίζοντας κομμάτια της δικής τους ζωής. Ναι η μητέρα, ο πατέρας, το μωρό και το παιχνίδι ξεκινά. Απλωμένα στο τραπέζι κάθε λογής καλούδια, προσπάθειες της μητέρας να ταΐσει το μωρό, ο πατέρας επιστρέφοντας κουρασμένος από τη δουλειά αρνείται να βοηθήσει κι εκείνη υπομονετικά συνεχίζει, μέχρι τη στιγμή που αποφασίζουν να αποχωρήσουν τακτοποιώντας τα πάντα στη θέση τους.

Μα είναι υπέροχος ο δημιουργικός τρόπος σκέψης τους, όταν ξεκινά η οικοδόμηση κατασκευών με τα άχρωμα ξύλινα τουβλάκια. Κατασκευές περίπλοκες, ψηλές που γκρεμίζονται σαν χάρτινος πύργος χτισμένος στην άμμο κι εκείνα γελούν, διασκεδάζουν, απολαμβάνουν. Οικοδομήματα που ζωντανεύουν παραμύθια που άκουσαν συνδυασμένα με την ερμηνεία μικρών ηθοποιών κι εγώ θεατής της υπέροχης παράστασης που πολύ γρήγορα ρίχνει αυλαία.

Ναι είναι μοναδικός ο τρόπος έκφρασής τους όταν στη γωνιά των εικαστικών περιμένουν με τη μοναδική ειπωμένη από τα ίδια φράση "κυρία ξέμεινα από ιδέες" κι εσύ συζητάς μαζί τους κι εκείνα ξεκινούν από την απλή σου ιδέα κι αποτυπώνουν στο χαρτί με την καθαρότητα των απλών γραμμών σχήματα που γεμίζουν με χρώμα. Γλώσσα, μαθηματικά, προφορικός λόγος και γραπτός ζωντανεύουν αποκρυπτογραφώντας τους μηχανισμούς ανάγνωσης και γραφής. Και καθόλου δεν πειράζει που το όμορφο σχέδιο χάθηκε στο πέλαγος των χρωμάτων. Καθόλου δεν πειράζει που κάποιος (εκτός των δικών μας μαγικών συνόρων) θα δυσκολευτεί να διαβάσει τη ανορθόγραφη αποτυπωμένη λέξη μας. Πόσο περήφανη νιώθω κάθε φορά που τα καρφιτσώνω κάτω από το όνομά τους τα μοντέρνα έργα τέχνης.

Περήφανη που η παρουσία του μικρού νέου μαθητή βοηθά εκείνον που δυσκολευόταν τόσο στην εκφορά λόγου. Ναι ο μικρός γλύπτης δημιουργεί, μα μιλά και με το φίλο του κι ας δυσκολεύει η παρουσία της μάσκας. Ναι τώρα τον καταλαβαίνεις κι εσύ. Καταλαβαίνεις το πλήθος των ειπωμένων λέξεων και ξέρεις πως δε  θυμώσει μαζί σου όταν κάτι δε θα αντιληφθείς.

Κι αντιλαμβάνεσαι τη δυσκολία εκείνου που θέλησε να δοκιμάσει, να πειραματιστεί με παζλ περισσότερων κομματιών. Πλησιάζεις εκμεταλλευόμενη τη δική του δυσκολία για να τον ανακαλύψεις, να τον γνωρίσεις. Ρωτάς, προτρέπεις, διερευνάς, σημειώνοντας στα άσπρο χαρτί του εγκεφάλου σου εκείνα που τυχαία ανακάλυψες γι' αυτόν ή αυτήν που πριν λίγες μέρες δεν είχες γνωριστεί μαζί του/της προσαρμόζοντας τα παιχνίδια για να τον/την βοηθήσεις.

Κι η παρέμβασή σου επιτυχής όταν οι κούκλες κουκλοθεάτρου που ζωντανεύουν στην αυλή ρωτούν κι εκείνο απαντά, παίζουν κι εκείνα παρακολουθούν μην όντας κρυμμένη πίσω από τον μπερντέ του κουκλοθεάτρου. Ναι είσαι ο παρατηρητής με την ψυχή παιδιού που η γλώσσα, οι κινήσεις, οι εκφράσεις της άψυχης κούκλας,  συνοδεύονται με τις αντίστοιχες άηχες εκφράσεις παντομίμας του δικού σου προσώπου απολαμβάνοντας την αποτυπωμένη ευτυχία στο γέλιο που ανθίζει στα παιδικά του χείλη.

Ναι σίγουρα δεν έχεις διάλειμμα, ναι σίγουρα δεν έχεις 5 λεπτά ηρεμίας, ναι σίγουρα  δεν μπορείς ακόμα και στην τουαλέτα να πας χωρίς να ανησυχείς, ναι σίγουρα βρίσκεσαι σε εγρήγορση κάθε λεπτό δευτερόλεπτο μέχρι την ώρα αποχώρησης, ναι σίγουρα κανείς δε γνωρίζει τη δική μας κουραστική καθημερινότητα, αυτός είναι ο δικός μας μαγικός κόσμος που σίγουρα δε θα τον ανταλλάσσαμε, η δική μας κουραστική καθημερινότητα, η δική μας εύθραυστη καθημερινότητα με τα συχνά διαλείμματα μάσκας στην αυλή του σχολείου.   

Καλημέρα σας