Η τάξη μας

Και ναι μετά από ένα μήνα λειτουργίας το Νηπιαγωγείο αποκτά τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Είναι τόσο διαφορετική μα μοναδικά όμορφη. Οι γωνιές μας στημένες, οι κανόνες σε λειτουργία, οι φωνές των παιδιών καθημερινά με λιγότερη ένταση. Οι μεγάλοι της παρέας ξεκινούν σχεδόν καθημερινά με τη γωνιά των εικαστικών. Χαρτί ανά χείρας, το καρτελάκι με το αποτυπωμένο όνομά τους και ξεκινούν. 

Κυρία πάλι ξέχασες; ρωτούν

Και συ απολαμβάνοντας τη μοναδικότητα της ρουτίνας μπαίνεις στο παιχνίδι παριστάνοντας την ανήξερη. 

Τι ξέχασα; νομίζω και καλημέρα είπα και τη μάσκα μου φορώ και αντισηπτικό έβαλα, απαντάς

Κυρία το χαρτάκι με την ημερομηνία; 

Α! τώρα το ετοιμάζω και σας το φέρνω. 

Αντιγράφουν διαβάζοντας και συ καμαρώνεις που αναγνωρίζουν τους διψήφιους αριθμούς. Τελειώνουν και η επόμενη ερώτησή τους συνεχίζει το παιχνίδι της ρουτίνας.

Κυρία ξέμεινα από ιδέες, έχεις καμιά;

Παρουσιάζεις τη σχεδιασμένη εικόνα σύνθεσης γραμμών και γεωμετρικών σχημάτων και παρατηρείς τον τρόπο που τη μελετούν.

Έχει ευθείες καμπύλες ορθογώνια κύκλους και τρίγωνα. Ναι μπορώ να την κάνω αλλά από ποιο σχήμα να ξεκινήσω;

Αφοσιωμένα δουλεύουν παρακολουθώντας ταυτόχρονα και το φίλο τους. 

Κυρία το έκανε ίδιο με το δικό σου. (Μία διαπίστωση που ανοίγει τόσα παράθυρα για συζήτηση)

Για να παρατηρήσουμε και τις δύο εικόνες, είναι ολόιδιες; Διαφέρουν κάπου;

Δύο ζωγραφιές γίνονται φύλλο εργασίας, γίνονται η αφορμή για παρατήρηση και διάλογο.

Συνεχίζουν τοποθετώντας το φόντο και η διαφοροποίηση πλέον εμφανής. Άλλος τοποθετεί βουνά άλλος δέντρα, άλλος λιβάδι κι άλλος γκρινιάζει γιατί βλέπει πως οι φίλοι του αποχωρούν κι εκείνος ακόμα να ξεκινήσει το φόντο. Σε κοιτά ρωτώντας μήπως να το αφήσω έτσι ή να την τελειώσω αύριο; και συ πριν προλάβεις να απαντήσεις τον κοιτάς και συνεχίζει. Οι ματιές που διασταυρώθηκαν μίλησαν με τη σιωπή τους και εκπλήσσεσαι με την  ιδέα του, να τοποθετήσει την αλεπού στο δέντρο, γιατί κρύφτηκε επειδή φοβήθηκε. 

Μα τα καινούρια παιδιά προτιμούν το οικοδομικό υλικό τα παζλ την κουζινική, όπως ονομάζουν τη γωνιά του κουκλόσπιτου και συ τα προσκαλείς μην αφήνοντας περιθώρια αποφυγής. Δε θέλεις το φόντο, δε θέλεις την αποτύπωση, θέλεις την ευκαιρία για προσωπική επικοινωνία με το καθένα χωριστά. Να ακούσεις τον προφορικό λόγο, να μελετήσεις την τριποδική λαβή, να διαπιστώσεις τη δυνατότητα εκτέλεσης εντολών, τη δύναμη που ασκεί στο χαρτί, τη λεπτή κινητικότητα και τόσα άλλα. Ναι εδώ αφουγκράζεσαι, μελετάς, επεμβαίνεις. Κάποια ρωτούν κι αύριο θα έρθω; Απαντάς με τα μάτια να γελούν, θα προσπαθήσουμε να περνάμε κάθε μέρα. Διαπιστώνεις την καθημερινή τους εξέλιξη αναδιαρθρώνεις τους στόχους σου και συνεχίζεις. Κοιτούν το μεγάλο σχέδιο και ρωτούν θα το γεμίσω όλο; και μαζί επιλέγουμε το κομμάτι που θα γεμίσουμε, ξεκινώντας από το μικρότερο με στόχο την επομένη να κάνουμε λίγο περισσότερο.  

Η γωνιά έκλεισε και συ παρατηρείς το παιχνίδι στην κουζινική και πως να μην νιώθεις περήφανη όταν απολαμβάνεις τη μεταξύ τους κουβέντα, Μήπως να δοκιμάσω κι εγώ να σκεπάσω το μωρό; Μα εκείνη δεν ακούει και διεκδικεί στρεφόμενη για βοήθεια σε σένα. Ο χρόνος της προσοχής της αλλού και ο φίλος επεμβαίνει. Κυρία ......και περιγράφει αλλά εσύ δε θέλεις να εμπλακείς. Απλώς ανασηκώνεις τους ώμους προτρέποντάς τη να μιλήσει σε εκείνον που παίζει. Γυρίζει και κοιτά το αποτέλεσμα μα πως το κατόρθωσες; και το παιχνίδι συνεχίζει. 

Ναι η ρουτίνα μας βρίσκει την καθημερινότητά της στην τόσο δύσκολη εποχή που ζούμε. Σύντομα θα προστεθεί και μικρή ιστορία με τις ζωγραφιές τους.