Αναμνήσεις

 

Ήταν Απρίλιος του 2007, νομίζω, όταν για πρώτη φορά με την πολυαγαπημένη συνάδελφο, φίλη και αδελφή συναποφασίσαμε να τραγουδήσουμε μαζί με τα παιδιά στο Αφράτι τα κάλαντα του Λαζάρου. Το συγκεκριμένο έθιμο εγώ προσωπικά δεν το γνώριζα αλλά το είχα τόσο αγαπήσει από τις αναφορές της στα χρόνια που εκείνη ως μικρή μαθήτρια, στην Καρδίτσα  περίμενε ανυπόμονα τη μέρα που θα έβγαινε να τραγουδήσει το Λάζαρο με το στολισμένο μ’ αρώματα πασχαλιάς καλαθάκι της.

Την προηγουμένη μέρα τα παιδιά είχαν φτιάξει τα αφράτα γεμάτα άρωμα γαρύφαλλου λαζαράκια και  το γεμάτο αρώματα, χρώματα της άνοιξης καλάθι και ανυπομονούσαμε τόσο να έρθει η Πέμπτη που θα τραγουδούσαμε. Η πολυπόθητη μέρα κατέφθασε κι εμείς ξεκινούσαμε το ταξίδι της αναβίωσης. Χτυπούσαμε τις πόρτες ρωτώντας «να τα πούμε;» και αν και δε γνώριζαν γιατί ρωτάμε μας υποδέχονταν με αγάπη και εμείς ξεκινούσαμε το τραγούδι. Τελειώνοντας μας εύχονταν καλό Πάσχα και φίλευαν τα παιδιά με καραμέλες και αυγά. Θυμάμαι σαν τώρα το γεμάτο έκπληξη βλέμμα της  γιαγιάς που επισκεφθήκαμε στην άκρη του χωριού, το γεμάτο αναμνήσεις βλέμμα της όταν αρχίσαμε να τραγουδάμε και την αυθόρμητη αντίδρασή της να μας συνοδεύσει και σε άλλα σπίτια της περιοχής για να τραγουδήσουμε. Κάπως έτσι ανακαλύψαμε πως το έθιμο αυτό υπήρχε αλλά με την πάροδο του χρόνου έσβησε και η δική μας η χαρά απερίγραπτη.

Από τότε λοιπόν μέχρι και τη στιγμή που η καθημερινότητά μας έσβησε από τον αόρατο εχθρό που τόσο ταλανίζει τις ζωές μας τραγουδούσαμε κάθε χρόνο το Λάζαρο τοποθετώντας  και εμείς το δικό μας λιθαράκι στη διάσωση της πολιτιστικής μας παράδοσης.  Οι άδειες τάξεις, τα πρωτόκολλα, η υποχρεωτική στάση της ζωής, μας στέρησε τόσο πολλά.

Σήμερα λοιπόν τελευταία Πέμπτη πριν τις διακοπές του Πάσχα έχοντας αποκτήσει μία καθημερινότητα τόσο θλιβερή αποφάσισα δίχως εκείνη να τραγουδήσουμε και πάλι το Λάζαρο τηρώντας όλα τα πρωτόκολλα για τον covid – 19. Τα παιδιά καταφθάνουν στο σχολείο φορώντας τα γιορτινά τους, το βλέμμα τους είναι τόσο ανήσυχο! Ρωτούν συνεχώς αν έφθασε η ώρα να τραγουδήσουμε. Πλησιάζουν στο γραφείο και ρωτούν: «Κυρία πως είπαμε ότι ξεκινά ο Λάζαρος;» Κι εγώ ξεκινώ το τραγούδι κι εκείνα συνεχίζουν. Τραγουδούν συνεχώς κι εγώ για πρώτη φορά συνειδητοποιώ την ανησυχία τους, μα σιωπώ παρατηρώντας προσεκτικά τα όσα διαδραματίζονται. Τραγουδούν ξανά και ξανά μα δεν είναι ικανοποιημένα. « δεν ακούστηκε μία φωνή, πρέπει να είμαστε μία ομάδα» Με παραξενεύουν τόσο τα σχόλιά τους μα και πάλι σιωπώ προσπαθώντας να ετοιμάσω το καλάθι για το Λάζαρο. Ένα καλάθι τόσο διαφορετικό γεμάτο χάρτινα λουλούδια, δίχως τα πανέμορφα αρώματα και χρώματα της άνοιξης.

Η ώρα έφθασε κι εμείς πλέον επιβιβασμένοι στο αυτοσχέδιο τρενάκι μας ξεκινάμε για το ραντεβού μας στην αυλή του Δημοτικού. Οι Δάσκαλοι και τα παιδιά αρχίζουν να συγκεντρώνονται κι εγώ για πρώτη φορά νιώθω τόσο αμήχανα. Εμείς στο κέντρο της αυλής εκείνοι μαζεμένοι στην άκρη κι ανάμεσά μας μία τεράστια απόσταση. Τα παιδιά μου τόσο ζαλισμένα παρατηρούν την προσέλευση των παιδιών λέγοντας: «πόσο πολλά παιδιά έχει το σχολείο;» Δεν μπορώ να καταλάβω πως νιώθουν μα εγώ αισθάνομαι πως είμαστε αντίπαλοι σε κάποιον αγώνα που απλώς περιμένουν το έναυσμα για……………..

Ρωτούν όσο πιο δυνατά μπορούν : να τα πούμε; Και στη θετική ανταπόκριση ξεκινούν, τραγουδώ μαζί τους μα μετά από λίγο σιωπώ θέλοντας να απολαύσω τη μοναδική τους μελωδία. Το τραγούδι σιώπησε και στέλνουμε τους απεσταλμένους μας με το καλάθι μας κι εκείνοι φιλεύουν με την αγάπη τους και εμείς ανταποκρινόμενοι στέλνουμε το δώρο μας τη χειροποίητη κάρτα μας με τις ευχές μας με τους μελλοντικούς μαθητές τους.

Επιστρέφουμε στην αυλή μας και είναι τόσο ανήσυχα. Κυρία του χρόνου θα είμαστε και εμείς εκεί στην αυλή δίχως εσένα, κυρία είδα τη φίλη μου, την ξαδέλφη μου, τους περσινούς μας φίλους………… πόσο πολλά ειπώθηκαν κι εγώ επιθυμώ του χρόνου να είμαι και πάλι μαζί της δίχως τη σκιά των πρωτοκόλλων και να μπορούμε να τραγουδήσουμε το μοιρολόι του Λαζάρου σε κάθε τάξη και σε κάθε δάσκαλο, να νιώσουμε την αγκαλιά τους, να απολαύσουμε την πρώτη επαφή με την επόμενη βαθμίδα εκπαίδευσης, να χτυπήσουμε τις πόρτες των σπιτιών, να ξαποστάσουμε στην αυλή τους.

 Και το έργο της χορωδίας μας φτάνει στο τέλος όταν οι γονείς φθάνουν στο σχολείο για να ακούσουν τα παιδιά τους τα εγγόνια τους να τραγουδούν κι εκείνοι αφού πρώτα απόθεσαν ένα κλωνάρι πασχαλιάς στο άοσμο καλάθι μας καταγράφουν τη στιγμή των αναμνήσεων

                                                                                                                                       

 

Λαζαράκια

 Μέρες πριν το Πάσχα και στο σχολείο μας προσπαθούμε να βρούμε τους ρυθμούς που τόσο απότομα διακόπηκαν με την εμφάνιση του αόρατου εχθρού (covid- 19). Μία εβδομάδα αποκλειστικά αφιερωμένη στα ήθη και στα έθιμα της μεγάλης γιορτής της χριστιανοσύνης.

Βάψιμο των αυγών, στόλισμα του καλαθιού για τα κάλαντα του Λαζάρου, Λαζαράκια στο σχολείο, να μάθουμε το μοιρολόι του Λαζάρου, να ετοιμαστούμε για να σεργιανίσουμε  τραγουδώντας στα σπίτια το μοιρολόι του Λάζαρου. Κάποια από αυτά θα αναβιώσουν μα κάποια άλλα θα περιοριστούν τόσο!

Ναι βάψαμε αυγά, ναι φτιάξαμε λαζαράκια κι η χαρά των παιδιών απερίγραπτη (ευχαριστούμε για άλλη μία φορά το φούρναρη του χωριού μας τον κύριο Μπάμπη Κονανά για την ευγενική του προσφορά να μας ετοιμάσει το ζυμάρι για τα λαζαράκια αλλά και να ψήσει τα έργα των μικρών παιδιών αλλά και την κυρία Στρατή Σωτηρία, την καθαρίστρια του σχολείου μας για τη βοήθειά της), μα το σημαντικότερο από όλα δυστυχώς δεν θα αναβιώσει όπως πριν. Ναι θα τραγουδήσουμε το Λάζαρο μα δεν θα μπορέσουμε να χτυπήσουμε τις πόρτες των τάξεων του Δημοτικού για να τραγουδήσουν σε κάθε τάξη τα παιδιά. Θα τραγουδήσουμε στην αυλή μα μόνο στους δασκάλους στερώντας από τα παιδιά την πρώτη επαφή με το χώρο του Δημοτικού και των παιδιών και δυστυχώς δεν θα τραγουδήσουμε στο χωριό αλλά μόνο στους γονείς μας και πάλι στην αυλή του σχολείου μας.

Γέμισε μυρωδιές η τάξη μας όταν κατέφθασαν τα λαζαράκια

Πεταλούδες

Έχοντας πλέον μπει στην άνοιξη προσπαθούμε να αποτυπώσουμε τη ζωή που ξυπνά στη γωνιά των εικαστικών.

Στο τραπέζι των εικαστικών τα παιδιά σήμερα θα βρουν μισά πατρόν πεταλούδας και θα πρέπει χρησιμοποιώντας το μισό να σχεδιάσουν μία ολόκληρη πεταλούδα.

Α κυρία σήμερα θα φτιάξουμε πεταλούδες;

Ναι αλλά θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε μόνο το ένα μισό για να δημιουργήσετε μία ολόκληρη.

Δηλαδή; 

Θα σχεδιάσετε πρώτα το μισό και μετά θα πρέπει να ανακαλύψεις τον τρόπο που θα χρησιμοποιήσεις το μισό για να φτιάξεις μία ολόκληρη.

Κυρία ξέρετε οι πεταλούδες όταν δεν πετούν μπορούν να έχουν τα φτερά τους κλειστά. Εγώ λοιπόν θα σχεδιάσω μία πεταλούδα που κάθεται και φαίνεται μόνο η μισή.

Πολύ ωραία η ιδέα σου αλλά σήμερα θέλω να προσπαθήσετε να σχεδιάσετε ολόκληρες πεταλούδες.

Πως θα το κατορθώσουμε;

Σκεφτείτε τι κάνετε με τα παζλ. Πως δοκιμάζετε το κομμάτι για να βρίσκει τη θέση του;

Το γυρνάμε το γυρίζουμε.

Ωραία δοκιμάστε και εδώ

Ξεκινούν να το περιστρέφουν δίπλα στο σχεδιασμένο μισό αλλά δεν τα κατορθώνουν.

Κυρία έχω μία ιδέα θα πάρω το ένα μισό θα βάλω δίπλα και το άλλο και έχω μία ολόκληρη

Μου αρέσει η ιδέα σου αλλά χρησιμοποίησες μόνο ένα ή δύο μισά;

Συνεχίζει το ίσιο παιδί: μπορώ αφού σχεδιάσω το μισό να αφήσω αυτό και να πάρω ένα άλλο;

Σκέψου μόνο αν χρησιμοποιείς κάθε φορά ένα μόνο μισό.

Τα παιδιά έχοντας ανακαλύψει τον τρόπο ξεκινούν να σχεδιάζουν τις πεταλούδες και να προσθέτουν κι ότι δεν υπήρχε στο πατρόν.

Κυρία μπορούμε να βάλουμε και χρώματα;

Μα και βέβαια αλλά έχετε παρατηρήσει τις πεταλούδες;

Ναι ότι χρώμα έχουν στο ένα φτερό έχουν και στο άλλο.

Μπορούμε να τις κάνουμε πολύχρωμες;

Ξεκινούν να προσθέτουν χρώμα και κάποια στιγμή αντιλαμβάνομαι πως ένα παιδί διαβάζει τα χρώματα Μπλε, κόκκινο, κίτρινο.... Θέλεις να μου εξηγήσεις γιατί διαβάζεις τα χρώματα που έχεις χρησιμοποιήσει;

Κυρία έχω τελειώσει με το ένα φτερό και διαβάζω τη σειρά με την οποία έχω βάλει τα χρώματα για να τα βάλω και στο άλλο φτερό.

Ελεύθερες δραστηριότητες

 Σήμερα τα παιδιά που έπαιζαν στο κουκλόσπιτο με φώναξαν κάποια στιγμή για να δω τι έχουν φτιάξει. Πηγαίνοντας αυτό που αντίκρυσα ήταν να έχουν κατεβάσει όλα τα πράγματα από τα ράφια του κουκλόσπιτου να τα έχουν βάλει στο τραπέζι ανά ομάδες και στα πιατάκια να έχουν δημιουργήσει φαγητά.

- Θα θέλατε να μου πείτε τι φτιάξατε;

- Φαγητά απαντούν

- Μπορεί ο καθένας να έρθει και να σερβιριστεί.

- Ανήκουν όλα τα αντικείμενα στην κατηγορία φαγητά;

Απομακρύνθηκαν λίγο και άρχισαν να εντοπίζουν αυτά που δεν είχαν σχέση με τα φαγητά και να τα τοποθετούν πίσω στα ράφια. Ωραία όταν τελειώσετε φωνάξτε με για να δω τι φτιάξατε

Τα παιδιά μετά από λίγη ώρα ζήτησαν να ξαναγυρίσω. Αυτή τη φορά στο τραπέζι βρίσκονταν μόνο φαγητά, κάποια ποτήρια, πιάτα και μαχαιροπήρουνα. Δηλώνουν ότι αυτά τα άφησαν γιατί είναι απαραίτητα για να μπορεί κάποιος να φάει. 

- Πώς θα μπορούσατε να ενημερώσετε τον επισκέπτη για το τί έχετε δημιουργήσει;

- Να το γράψουμε.

- Καταπληκτική ιδέα

- Μπορούμε να πάρουμε χαρτιά; 

- Και βέβαια 

- Θα πάρουμε ένα χαρτί ο καθένας;

- Θα φτιάξει ο καθένας το δικό του ή θα φτιάξετε ένα όλοι μαζί;

- Ένα όλοι μαζί

- Κυρία δεν ξέρουμε να γράφουμε

2 παιδιά όμως από την παρέα ήρθαν και μου είπαν: Μπορούμε να πάρουμε αυτά τα χαρτιά που χρησιμοποιείς για να γράφεις και να πάρουμε και την αλφαβήτα;

- Φυσικά πάρτε όσα χρειάζεστε, πάρτε και την αλφαβήτα και αν χρειαστείτε τη βοήθειά μου μπορείτε να με φωνάξετε.

Παρακολουθώ από μακριά τη συνεργασία τους.

Χώρισαν τη λέξη σε συλλαβές και κάθε συλλαβή την επαναλαμβάνουν πολλές φορές προσπαθώντας να εντοπίσουν τα γράμματα που ακούγονται και στη συνέχεια να τα εντοπίσουν στην καρτέλα με τα γράμματα. 

Δημιούργησαν τη λέξη και μου τη δείχνουν καμαρώνοντας. Είναι όμως πολύ μικρή και δεν θα φαίνεται.

- Καταπληκτικά παιδιά, αλλά να ρωτήσω κάτι; 

- ναι

- Έχετε παρατηρήσει τις ταμπέλες των μαγαζιών;

- Κυρία στο μαγαζί που δουλεύει η μαμά μου είναι τεράστια και έχει και ζωγραφιές επάνω. 

- Η δική σας πώς σας φαίνεται ;

- Είναι πολύ μικρή.

- Τι θα λέγατε να κάνατε τα γράμματα πιο μεγάλα και ο καθένας να φτιάξει από ένα γράμμα;

- Μπορούμε να το στολίσουμε;

- Φυσικά

- Με γραμμές; 

- Με ότι αποφασίσει ο καθένας σας και στη διάθεσή σας θα είναι και οι μαρκαδόροι. ( ένα υλικό που δε χρησιμοποιούμε συχνά)

Έχοντας τελειώσει με τα γράμματα ξεκινούν να συνθέτουν τη λέξη στο κουκλόσπιτο. Η πρώτη προσπάθεια να στήσουν τη λέξη από δεξιά προς τα αριστερά, αλλά κάτι τους ενοχλεί. Φεύγουν και παίρνουν το χαρτί που την είχαν γράψει και ξεκινούν από την αρχή. 

Πολλοί ίσως σκεφθείτε μα η Νηπιαγωγός δεν ξέρει ορθογραφία; Σας απαντώ ότι γνωρίζω ότι η λέξη αυτή αν γραφόταν από εμένα θα υπήρχε στη θέση του γιώτα το ήτα. Τα παιδιά όμως του Νηπιαγωγείου δεν γνωρίζουν ορθογραφία. Εκείνο που γνωρίζουν είναι ότι μπορούν να χρησιμοποιήσουν όποιο γράμμα θέλουν αν έχει την ίδια φωνή. Δηλαδή μπορούν να αλλάξουν το γιώτα με το ήτα ή το ύψιλον, το όμικρον με το ωμέγα. 

Μπράβο σας παιδιά νιώθω τόσο περήφανη για κάθε σας προσπάθεια.

Γωνιά μαθηματικών

Όταν μαζί με τα παιδιά αποφασίσαμε να δημιουργήσει καθένας το δικό του βιβλιαράκι των μαθηματικών δεν περίμενα να το αγαπήσουν τόσο. Καθημερινά σχεδόν ξεφυλλίζουν τα βιβλία τους ψάχνοντας να βρουν τι καινούριο έχω δημιουργήσει γι αυτούς. Ανακαλύπτοντας νέα από μένα ζητούν να τους εξηγήσω τι ακριβώς θέλω να κάνουν. Τα μηνύματα στο βιβλιαράκι είναι τόσο διαφορετικά για τον καθένα τους. 

Όταν τελειώσουν τα αφήνουν στο γραφείο ανακοινώνοντας μου ότι τελείωσαν. Εγώ θα το κοιτάξω και θα φωνάξω το παιδί να συζητήσουμε για να εντοπίσει μόνο του τα λάθη που έχουν γίνει όπως η φορά των αριθμών, γιατί νομίζει ότι το 4 είναι μεγαλύτερο από το 6 και τόσα άλλα. Ναι είμαι τόσο περήφανη για την κάθε τους προσπάθεια.