Under the same sky

To Μήνα Σεπτέμβριο ψάχνοντας στην ηλεκτρονική πλατφόρμα etwinning ζήτησα από την Κatarzyna Olczak να γίνει το σχολείο μας μέλος σε ένα πρόγραμμα με τίτλο Under the sky. Μην έχοντας εκτελέσει ποτέ άλλοτε ένα πρόγραμμα που συνδέεται με σχολεία εκπαιδευτικούς και παιδιά από όλη την Ευρώπη σκεφτόμουν ότι ίσως δεν τα καταφέρουμε. Με προσπάθεια και υπομονή αλλά και ώρες πολλές να δουλεύω στο σπίτι μπροστά στον υπολογιστή κάναμε τα πρώτα μας βήματα και τις πρώτες μας δημοσιεύσεις στην ηλεκτρονική εφημερίδα του προγράμματος.

Η 1η μας δημοσίευση ήταν να γνωρίσουν τα παιδιά του τμήματος οι εταίροι μέσα από μία φωτογραφία που τους στείλαμε.
Στη συνέχεια διαβάσαμε τα μηνύματα των εταίρων αλλά και είδαμε και φωτογραφίες των παιδιών σε τάξεις μαζί με τους εκπαιδευτικούς. Με αφορμή την έμμεση επικοινωνία των παιδιών την επόμενη μέρα παρουσίασα τον παγκόσμιο χάρτη.

Το ενδιαφέρον κάποιων παιδιών τράβηξε ο παγκόσμιος χάρτης. Προσπαθούσαν να ανακαλύψουν τις σημαίες των διαφόρων κρατών. Εντόπισαν διαφορές και ομοιότητες σε σημαίες. Προσπαθούσαν να ανακαλύψουν που είναι οι διάφορες χώρες. Προσπαθούσαν να εντοπίσουν την Ευρώπη.

Όταν καθίσαμε στην παρεούλα ρώτησαν αν έστειλα στα υπόλοιπα παιδιά που είδαμε στο διαδίκτυο αυτά που γράψαμε εχθές. Τους απάντησα ότι δεν το έκανα κι ότι έχω κάποια άλλη ιδέα να τα στείλουν τα ίδια με ένα βίντεο όπου θα τα χαιρετούν θα τους στέλνουν φιλιά και θα τα καλωσορίζουν λέγοντας τους καλημέρα στις διάφορες γλώσσες. Ενθουσιάστηκαν πολύ και το σχέδιο τέθηκε σε εφαρμογή.

Πάνω στο χάρτη εντοπίσαμε τις χώρες που κι αυτές ασχολούνται με το πρόγραμμα «   κάτω από τον ίδιο ουρανό».

Προσπαθήσαμε να μετρήσουμε την απόσταση από την Ελλάδα.

Τα παιδιά πρότειναν να μπούμε σε ένα αεροπλάνο κι αυτό όταν θα μας πάει πολύ μακριά και αισθανθούμε κουρασμένοι τότε θα καταλάβουμε ότι είναι πολύ μακριά από την Ελλάδα. Γρήγορα απορρίψαμε την ιδέα του αεροπλάνου μιας και δεν υπάρχει στο σχολείο μας αεροπλάνο.

Πρότειναν να χρησιμοποιήσουμε το ρολόι για να βρούμε την απόσταση. Άρχισαν να μετρούν μετακινώντας το δάκτυλό τους . Όμως διαπιστώσαμε όταν συγκρίναμε τις μετρήσεις πως αν και είχαμε μετρήσει την ίδια απόσταση οι μετρήσεις μας διέφεραν. Μετρήσαμε με τουβλάκια και το αποτέλεσμα ήταν διαφορετικό. Κάποιο παιδί πρότεινε να χρησιμοποιήσουμε το χάρακα για να μετρήσουμε τις αποστάσεις, αλλά πριν την πρόταση αυτή κάποιος είχε πει ότι θα μετρήσουμε με εκατοστά μέτρα χιλιόμετρα. Όταν τον ρώτησα σχετικά με αυτά δεν μπόρεσε να εξηγήσει και χρησιμοποίησε το αεροπλάνο δείχνοντας μια πολύ μακρινή χώρα από την Ελλάδα.

Χρησιμοποιήσαμε το χάρακα και αρχίσαμε να μετράμε τοποθετώντας πάντα το χάρακα στην Ελλάδα.

Τ – 3, Σ – 4, Α -9, Ο – 7, Π – 6. Τα παιδιά κατέγραφαν τη χώρα χρησιμοποιώντας το αρχικό γράμμα της κάθε χώρας.  Τ  για την Τουρκία, Σ για τη Σερβία Α για την Αγγλία Π για την Πολωνία.

Αφού καταμετρήσαμε και καταγράψαμε τότε ζήτησα από τα παιδιά να βάλουν σε σειρά τις χώρες ξεκινώντας από τη χώρα που βρίσκεται πιο μακριά από την Ελλάδα. Τοποθέτησαν πρώτα την Αγγλία γιατί είχε τον αριθμό 9. Όταν ρώτησα γιατί μου απάντησαν ότι είχε τα περισσότερα. Μετά την Ολλανδία, την Σερβία, την Πολωνία και τέλος την Τουρκία. 

Βλέποντας πως δεν τοποθέτησαν τους αριθμούς  σε σειρά χρησιμοποιήσαμε τους αριθμούς από αφρώδη υλικό και προσπάθησαν πάλι.

Ζήτησα τότε από τα παιδιά να χρησιμοποιήσουν τουβλάκια και να τοποθετήσουν κάτω από κάθε αριθμό τόσα τουβλάκια όσα λέει ο αριθμός. Επιχειρήσαμε και πάλι να βάλουμε στη σειρά ξεκινώντας από τν μεγαλύτερο για να φτάσουμε στον μικρότερο. Τοποθετούν πρώτα το 9 μετά το 7 μετά το 6 μετά το 4 και τέλος το 3. Επεμβαίνει ο Νικόλας και προτείνει να βάλουμε το 4 πριν από το 6. Ρωτώ γιατί προτείνει αυτή την αλλαγή και δείχνει τον πίνακα όπως  οι εκπαιδευτικοί είχαμε καταγράψει τις προτάσεις των παιδιών. Εμείς όμως Νικόλα σου ζητήσαμε να βάλεις τους αριθμούς στη σειρά ξεκινώντας από το μεγαλύτερο για να φτάσεις στον μικρότερο. 

Η 2η  δημοσίευση μας ήταν να χαιρετίσουμε στους εταίρους με ένα βίντεο όπου τα παιδιά λένε καλημέρα στη γλώσσα των κωφών, την αγγλική, την πορτογαλλική, τη γαλλική την ιταλική και βέβαια την ελληνική.

Η 3η μας δημοσίευση ήταν ένα βίντεο σχετικά με τον τόπο μας

4η δημοσίευση που θα γίνει εκ μέρους του Νηπιαγωγείο είναι η  αφίσα του προγράμματος όπως αυτή θα δημιουργηθεί από τα παιδιά.

Αρχικά ρώτησα τα παιδιά αν έχουν ακούσει ξανά τη λέξη αφίσα. Τα περισσότερα απάντησαν όχι. Χρησιμοποιήσαμε την αφίσα που είχαμε στο σχολείο και προσπαθήσαμε να αποκωδικοποιήσουμε τις πληροφορίες που μας έδινε μέσα από τις εικόνες. Στη συνέχεια διαβάζοντας διαπίστωσαν πως οι αφίσες μπορούν να δίνουν πληροφορίες σχετικά με το τι διαφημίζουν.

Τα παιδιά ζωγράφισαν ανθρωπάκια και τα τοποθέτησαν επάνω στη γη. Χρησιμοποιήσαμε την εικόνα του πλανήτη μας μιας και όλοι βρισκόμαστε επάνω στον ίδιο πλανήτη και κάτω από τον ίδιο ουρανό, βλέπουμε όλοι τον ίδιο ήλιο, βλέπουμε όλοι το ίδιο φεγγάρι και αστέρια. Τα ανθρωπάκια μας είναι τόσο διαφορετικά όσο διαφορετικοί είμαστε όλοι μας. Εντόπισαν τη διαφορετικότητα ως προς το χρώμα του δέρματος, το σχήμα των ματιών μας, τα ρούχα τα οποία φοράμε. Πρότειναν όμως ότι μπορούμε να καταφέρουμε περισσότερα όταν είμαστε όλοι ενωμένοι.

Το πρόγραμμα θα συνεχιστεί εκτελώντας ένα από τα έτοιμα μαθήματα που υπάρχουν προσαρμοσμένο όμως για παιδιά νηπιαγωγείου.