Γιατί οι αμυγδαλιές βιάζονται να ανθίσουν;
Εξήγηση μέσα από τη μυθολογία των αρχαίων Ελλήνων
Ο Δημοφώντας γιος του Θησέα και της Φαίδρας, Βασιλιάς της πόλεως των Αθηνών ταξιδεύοντας στο Αιγαίο έφθασε στις ακτές της Θράκης, πιθανόν για να γλιτώσει από κάποια θαλασσοταραχή.Στην ακρογιαλιά έπαιζε μία παρέα κοριτσιών. Ανάμεσα τους υπήρχε και η Φυλλίδα κόρη του βασιλιά Σίθωνα.Ο Δημοφώντας επικεφαλής των ναυτών ζήτησε από τα κορίτσια να μην φοβούνται. Οι άνδρες έψαχναν απλά μια πηγή για να γεμίσουν με νερό τα άδεια τους δοχεία. Η βασιλοπούλα γοητευμένη από τους ευγενικούς τρόπους του νεαρού Δημοφώντα και εμπιστευόμενη το ένστικτό της κάλεσε τους στρατιώτες στο παλάτι όπου τους φιλοξένησαν με τιμές. Η πριγκιποπούλα γοητεύτηκε από την στάση και το παράστημα του Δημοφώντα. Μα και κείνος δεν έμεινε αδιάφορος από την χάρη και την ομορφιά της κόρης. Ο Έρωτας δεν άργησε να έλθει. Ήταν φλογερός και αμοιβαίος. Τον γάμο των δυο νέων ευλόγησε ο βασιλιάς Σίθωνας εκτιμώντας το ήθος και την ευγενική καταγωγή του γαμπρού του. Τίμησε δε την ένωση αυτή με πλούτη και γη από το βασίλειο του φροντίζοντας να μην λείψει τίποτα από τους νεόνυμφους.
Ο Δημοφώντας όμως νοσταλγούσε την πατρίδα του και αποφάσισε να την επισκεφθεί με την υπόσχεση πως θα γυρίσει πολύ γρήγορα κοντά στη Φυλλίδα. Ξεκίνησε λοιπόν για την Αθήνα. Οι μέρες, οι μήνες όμως περνούσαν και ο Δημοφώντας δεν φαινόταν πουθενά. Η Φυλλίδα μέρα με τη μέρα υπέφερε πάρα πολύ, έλιωνε σαν κεράκι μέχρι που δεν άντεξε και κρεμάστηκε από την αμυγδαλιά, το δέντρο που επισκεφθόταν κάθε μέρα για να βλέπει μήπως έρχεται ο αγαπημένος της. Ήταν όμως και το δέντρο που εξομολογόταν τα βάσανά της, ήξερε όλα της τα μυστικά. Όταν η Φυλλίδα πέθανε ξεράθηκε ταυτόχρονα και η αμυγδαλιά. Οι θεοί αποφάσισαν μετά το θάνατό της να βάλουν την ψυχή της στον κορμό του δέντρου.
Όταν ο Δημοφώντας επέστρεψε για να βρει την αγαπημένη του είδε το δέντρο κάτω από το οποίο αποχαιρετήθηκαν ξεραμένο και αμέσως κατάλαβε τι είχε συμβεί.Βγάζοντας μια καρδιά αγκάλιασε την αμυγδαλιά σαν να αγκάλιαζε την αγαπημένη και τότε σαν από θαύμα το δέντρο ζωντάνεψε, άνθισε κι ας ήταν χειμώνας.
Εξήγηση μέσα από τη μυθολογία των αρχαίων Ελλήνων
Ο Δημοφώντας γιος του Θησέα και της Φαίδρας, Βασιλιάς της πόλεως των Αθηνών ταξιδεύοντας στο Αιγαίο έφθασε στις ακτές της Θράκης, πιθανόν για να γλιτώσει από κάποια θαλασσοταραχή.Στην ακρογιαλιά έπαιζε μία παρέα κοριτσιών. Ανάμεσα τους υπήρχε και η Φυλλίδα κόρη του βασιλιά Σίθωνα.Ο Δημοφώντας επικεφαλής των ναυτών ζήτησε από τα κορίτσια να μην φοβούνται. Οι άνδρες έψαχναν απλά μια πηγή για να γεμίσουν με νερό τα άδεια τους δοχεία. Η βασιλοπούλα γοητευμένη από τους ευγενικούς τρόπους του νεαρού Δημοφώντα και εμπιστευόμενη το ένστικτό της κάλεσε τους στρατιώτες στο παλάτι όπου τους φιλοξένησαν με τιμές. Η πριγκιποπούλα γοητεύτηκε από την στάση και το παράστημα του Δημοφώντα. Μα και κείνος δεν έμεινε αδιάφορος από την χάρη και την ομορφιά της κόρης. Ο Έρωτας δεν άργησε να έλθει. Ήταν φλογερός και αμοιβαίος. Τον γάμο των δυο νέων ευλόγησε ο βασιλιάς Σίθωνας εκτιμώντας το ήθος και την ευγενική καταγωγή του γαμπρού του. Τίμησε δε την ένωση αυτή με πλούτη και γη από το βασίλειο του φροντίζοντας να μην λείψει τίποτα από τους νεόνυμφους.
Ο Δημοφώντας όμως νοσταλγούσε την πατρίδα του και αποφάσισε να την επισκεφθεί με την υπόσχεση πως θα γυρίσει πολύ γρήγορα κοντά στη Φυλλίδα. Ξεκίνησε λοιπόν για την Αθήνα. Οι μέρες, οι μήνες όμως περνούσαν και ο Δημοφώντας δεν φαινόταν πουθενά. Η Φυλλίδα μέρα με τη μέρα υπέφερε πάρα πολύ, έλιωνε σαν κεράκι μέχρι που δεν άντεξε και κρεμάστηκε από την αμυγδαλιά, το δέντρο που επισκεφθόταν κάθε μέρα για να βλέπει μήπως έρχεται ο αγαπημένος της. Ήταν όμως και το δέντρο που εξομολογόταν τα βάσανά της, ήξερε όλα της τα μυστικά. Όταν η Φυλλίδα πέθανε ξεράθηκε ταυτόχρονα και η αμυγδαλιά. Οι θεοί αποφάσισαν μετά το θάνατό της να βάλουν την ψυχή της στον κορμό του δέντρου.
Όταν ο Δημοφώντας επέστρεψε για να βρει την αγαπημένη του είδε το δέντρο κάτω από το οποίο αποχαιρετήθηκαν ξεραμένο και αμέσως κατάλαβε τι είχε συμβεί.Βγάζοντας μια καρδιά αγκάλιασε την αμυγδαλιά σαν να αγκάλιαζε την αγαπημένη και τότε σαν από θαύμα το δέντρο ζωντάνεψε, άνθισε κι ας ήταν χειμώνας.
Ένας περίπατος στο χωριό για να θαυμάσουμε τις στολισμένες νυφούλες του χιονιά αλλά και να παρατηρήσουμε τις προετοιμασίες της φύσης για την υποδοχή της άνοιξης.
Στο βίντεο που ακολουθεί μπορείτε να παρακολουθήσετε το παιχνίδι που παίξαμε με τα παιδιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου