Η ιστορία που τα παιδιά διηγήθηκαν καθώς οι εικόνες αποκαλύπτονται.
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια όμορφη πριγκίπισσα που την έλεγαν Μαριλένα. Της άρεσε πολύ η μουσική και ο χορός. Το φουστάνι της ήταν πολύ όμορφο και στα μαλλιά της φορούσε πάντα τη χρυσή της κορώνα. Ζούσε σε μια καταπληκτική πολιτεία. Εκεί οι άνθρωποι πάντα χόρευαν και τραγουδούσαν. Η μουσική και οι μελωδίες τους ταξίδευαν πάντα την πριγκίπισσα από τη μια άκρη του βασιλείου της μέχρι την άλλη με το αερόστατό της.
Στη χώρα της όμως τη Μελωδίνα φάνηκαν δύο στριμμένες, σατανικές κακές μάγισες που μεταμόρφωσαν την πόλη της Μαριλένας. Κάθε σπίτι αντί για σκεπή είχε καπέλο, τα δέντρα τα έκαναν μαγικές σκούπες. Οι άνθρωποι όταν δοκίμαζαν να τραγουδήσουν οι σκούπες τους χτυπούσαν. έτσι σιγά σιγά οι άνθρωποι έπαψαν να τραγουδούν κι άρχισαν να νιώθουν λυπημένοι.
Η πριγκίπισσα μέρα τη μέρα μαράζωνε δεν ήξερε πια τι να κάνει. Κάθε μέρα προσπαθούσε να βρει λύση αλλά δεν μπορούσε. Κάποια στιγμή ο Αη Βασίλης που ένιωσε τη στεναχώρια της πριγκίπισσας της έστειλε για βοήθεια ένα ξωτικό, που φορούσε ένα αστείο καπέλο με κουδουνάκια. Κάθε φορά που κουνούσε το κεφάλι μια γλυκιά μουσική απλωνόταν στη Μελωδίνα και οι σατανικές μάγισσες θύμωναν και έκαναν τη χώρα ακόμη και πιο άσχημη.
Τότε το ξωτικό ζήτησε τη βοήθεια του διάσημου φίλου του, του μάγου Μουσκουρουκουκού. Αυτός του δάνεισε το μαγικό του καπέλο που ήταν φτιαγμένο από αστροσκόνη. Το ξωτικό φορώντας το καπέλο έφερε και πάλι τη μουσική και το χορό στη Μελωδίνα. Τα σπίτια απόκτησαν και πάλι στέγες και οι σκούπες μεταμορφώθηκαν και πάλι σε δέντρα. Τις κακές σατανικές μάγισσες τις τιμώρησε αφαιρώντας τους τις μαγικές τους δυνάμεις και τις υποχρέωσε να προσέχουν τα μουσικά όργανα της χώρας.
Από τότε κάθε μέρα στη Μελωδίνα είναι γιορτή. Μελωδίες χαρούμενες πλημμυρίζουν τον αέρα και οι άνθρωποι της πάντα γελούν. Έτσι ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα
