Δανειστική βιβλιοθήκη - Φιλαναγνωσία

«Η βιβλιοθήκη ήταν ο κόσμος κλεισμένος σε έναν καθρέφτη .Είχε την απέραντη πυκνότητα ,την ποικιλία και το απρόοπτο του κόσμου» λέει ο Ζαν Πολ Σαρτρ 

Με τα βιβλία ταξιδεύω σε ολόκληρο τον κόσμο γι' αυτό τ' αγαπώ.Μπορώ να κάνω απίθανα πράγματα με τη φαντασία μου διαβάζοντας ένα βιβλίο. Πώς όμως θα πείσω το παιδί μου αλλά και το κάθε παιδί για τη χρησιμότητα και την αναγκαιότητα του βιβλίου;
Σημαντικός ρόλο παίζουν οι γονείς. Αν τα παιδιά δε βλέπουν τους γονείς να διαβάζουν ένα βιβλίο για ευχαρίστηση πώς αυτά θα πειστούν; Διαβάζω ένα λογοτεχνικό βιβλίο όχι για να μάθω αλλά για να ψυχαγωγηθώ, να επικοινωνήσω  με την τέχνη, να γνωρίσω έμμεσα πολιτισμούς συνήθειες, συμπεριφορές, χαρακτήρες.
Η συναρπαστική επαφή με το βιβλίο πρέπει να αρχίζει από μικρές ηλικίες. Τα παραμύθια επιβάλλεται να διαβάζονται για να καλλιεργούν καλούς ακροατές, γιατί ο μελλοντικός αναγνώστης πρέπει να είναι και καλός ακροατής, αφού είναι δύο έννοιες με αμφίδρομη σχέση και επιρροή.
Η μαγεία του παραμυθιού έγκειται στο γεγονός ότι, αν και η πλοκή τους είναι απλή και λιτή έχουν την ικανότητα,  να μαγεύουν αλλά και να διδάσκουν πολλά τόσο στους ενήλικες όσο και στα παιδιά. Στα παραμύθια συναντάμε κακούς βασιλιάδες, βασίλισσες, μητριές, ήρωες, ηρωίδες, ξωτικά, νεράιδες, που όλοι ζουν στο χώρο της φαντασίας. Τα παραμύθια έχουν πάντα ευτυχισμένο τέλος και δεν είναι ρεαλιστικά, αντιθέτως συμβαίνουν στο χώρο της φαντασίας και το υπερφυσικό είναι το κύριο συστατικό τους.
Το κυριότερο βέβαια χαρακτηριστικό του παραμυθιού είναι το ευτυχισμένο τέλος, το πνεύμα της αισιοδοξίας και της επιτυχίας, το οποίο προβάλλεται στο παραμύθι, κάνοντας γνωστό από την αρχή ότι το καλό θα νικήσει, Οτιδήποτε και αν συμβεί, όποιες επικίνδυνες και απειλητικές δυνάμεις και αν παρουσιαστούν, υπάρχουν άλλες δυνάμεις που μπορούν να δώσουν βοήθεια, αν τους ζητηθεί. Ο ήρωας ή η ηρωίδα στο τέλος, θα συναντηθούν, θα παντρευτούν ή θα ζήσουν ευτυχισμένοι.
 Ουσιαστικά το παραμύθι επιτρέπει στον αναγνώστη να ταυτιστεί με ΄΄αρχέτυπες΄΄ καταστάσεις και εμπειρίες, όπως η σύγκρουση καλού και κακού, η  διαφορά μεταξύ θάρρους και δειλίας και η χρησιμοποίησης εξυπνάδας σαν όπλο ενάντια στη δύναμη. Αυτή η ταύτιση και η συμμετοχή βοηθούν στην εξαφάνιση αισθημάτων απομόνωσης και μοναξιάς, στα οποία οι άνθρωποι είναι τόσο ευάλωτοι, κάνοντας τους να αισθάνονται μέρη ενός μεγάλου συνόλου. Το ευτυχισμένο τέλος στην ιστορία δίνει στον αναγνώστη το ευχάριστο συναίσθημα ότι αυτό το σύνολο είναι ευτυχισμένο ( Cooper, 1998 ).
 Παράλληλα η ταύτισή μας με τους ήρωες, μας επιτρέπει να αναγνωρίσουμε, να μάθουμε και να δοκιμάσουμε τρόπους επίλυσης αυτών των εσωτερικών συγκρούσεων και εκεί ακριβώς βρίσκεται η μεγάλης σημασίας εκπαιδευτική και διδακτική αξία του παραμυθιού.
«Αν θέλετε τα παιδιά σας να είναι έξυπνα, διαβάστε τους παραμύθια. Αν θέλετε να είναι ακόμη πιο έξυπνα διαβάστε τους ακόμη πιο πολλά.» είχε πει κάποτε ο Α.Αϊνστάιν 
Για όλους αυτούς τους λόγους αποφασίσαμε με τα παιδιά να δημιουργήσουμε δανειστική βιβλιοθήκη.
Παιδιά τι νομίζετε πώς είναι η βιβλιοθήκη;
Είναι ράφια με πολλά βιβλία
Ένα κτίριο με πολλούς ορόφους που μέσα έχει βιβλία και ασανσέρ για να πηγαίνεις από τον έναν όροφο στον άλλον.
Χώρος που μπορείς να διαβάσεις και να πάρεις βιβλία.
Πώς μπορείς να πάρεις βιβλία;
Έχεις μία κάρτα που γράφει το όνομά σου, το επίθετό σου και το τηλέφωνό σου. Δίνεις την κάρτα σου και παίρνεις το βιβλίο που θέλεις.
Το κρατάς για πάντα το βιβλίο;
Όχι κοιμάσαι, ξυπνάς και ξανακοιμάσαι και μετά το πας πίσω.
Δηλαδή μπορείς να το κρατήσεις για δυο μέρες και μετά το επιστρέφεις;
Ναι.
Τι θα συμβεί αν το βιβλίο που επιστρέψεις έχει καταστραφεί;
Ο κύριος φωνάζει και λέει κάτι.
Θα θέλατε κι εσείς να μπορείτε να δανειστείτε βιβλία και να τα διαβάζετε με τους γονείς σας στο σπίτι;
Όλα τα παιδιά συμφώνησαν.
Τι νομίζετε πως πρέπει να προσέχουμε όταν δανειζόμαστε ένα βιβλίο;
Πρέπει να το διαβάζουμε μαζί με τους γονείς μας.
Να είναι καθαρό το τραπέζι που το διαβάζουμε.
Μπορώ να το διαβάσω και στον καναπέ.
Πρέπει να μην το μουτζουρώνω.
Να μην το σκίζω ούτε και να το πετώ.
Να μην το δίνω στα μικρότερα αδέρφια μου.
Ωραία παιδιά, μου αρέσουν πολύ οι ιδέες σας. Αν όμως κάποιο παιδί επιστρέψει το βιβλίο που δανείστηκε και είναι σκισμένο ή μουτζουρωμένο ή έχει πάνω του φαγητά τότε εγώ θα πρέπει να φωνάξω όπως ο κύριος στη βιβλιοθήκη; ( Τα παιδιά προβληματίστηκαν για αρκετή ώρα)
Κυρία έχω μια ιδέα: θα πρέπει να το αντικαταστήσουμε με ένα άλλο βιβλίο.
Δηλαδή; 
Να φέρω ένα καινούριο.
Αν δηλαδή δανειστείς το "Ασημένιο φτερό" και το καταστρέψεις θα μου φέρεις ένα άλλο καινούριο αλλά διαφορετικό;
Όχι το ίδιο αλλά καινούριο.
Αποφασίσαμε ότι για να δανειστούμε βιβλία πρέπει να έχουμε μία κάρτα με τη φωτογραφία μας το όνομά μας το επίθετό μας και το τηλέφωνό μας.
Με τη βοήθεια του υπολογιστή φτιάξαμε τις κάρτες. Τραβήξαμε φωτογραφίες και τέλος τα παιδιά συμπλήρωσαν το όνομά τους.

 

Τα παιδιά χρησιμοποιούν τις ατομικές τους καρτέλες και προσπαθούν να γράψουν το όνομά τους.
Κάποια επέλεξαν να γράψουν μόνο το αρχικό από το όνομά τους και από το επίθετό τους. Άλλα χρησιμοποίησαν ανακατεμένα τα γράμματα , άλλα έφτιαξαν ένα σύμβολο στη θέση του ονόματός τους.
Τακτοποιήσαμε τις καρτέλες σε ένα κουτί και συνεχίσαμε για να φτιάξουμε το συμβόλαιο που θα έπρεπε να πάνε τα παιδιά στους γονείς τους και εκείνοι να το υπογράψουν.
Κυρία τί είναι συμβόλαιο;
Μήπως κάποια από τα παιδιά μπορεί να βοηθήσει να λύσουμε την απορία του φίλου μας;
Λοιπόν παιδιά συμβόλαιο είναι η συμφωνία που θα κάνουμε με τους γονείς αλλά και με εσάς σχετικά με τους κανόνες όλους που έχετε προτείνει μέχρι τώρα. Θα τα γράψουμε σε ένα χαρτί και θα πρέπει να υπογράψουμε.
Τότε κυρία να συμπληρώσουμε κι έναν άλλον κανόνα ότι θα μπορούμε να δανειζόμαστε μόνο αν έχουμε την κάρτα μας.
Αύριο λοιπόν παιδιά θα χτίσουμε το συμβόλαιο μας και θα πρέπει να το υπογράψουμε όλοι μας.