Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2016

Συναισθήματα

Πρώτη μέρα στο σχολείο μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων. Η πόρτα ανοίγει και ακούω ένα δυνατό καλωσόρισμα από το μικρό μαθητή."Χρόνια πολλά κυρία και καλή χρονιά" τι πιο ωραίο μετά από τόσες μέρες που είχα να ακούσω τις φωνές τους.Σε λίγο δεν προλαβαίνω να ανταποδώσω τις ευχές γιατί έρχονται όλοι μαζί. Οι μαμάδες προτρέπουν τα παιδιά να είναι ήσυχα να μην φωνάζουν. Προσπαθούν στα λίγα δευτερόλεπτα που περιμένουν για να εισπράξουν ένα γλυκό φιλί από το μονάκριβό τους να μεταδώσουν ηρεμία γαλήνη στα παιδιά. Νιώθω ότι το κάνουν για μένα και χαμογελώ. Επιβραβεύω την προσπάθειά τους.
Σε λίγο τα παιδιά αρχίζουν να συζητούν μεταξύ τους για το πώς πέρασαν στις διακοπές τι έφερε ο Άγιος Βασίλης ποιος κέρδισε το φλουρί και πολλά άλλα. Μέχρις στιγμής είναι όλα πολύ ήσυχα. Κινούνται σύμφωνα με τους κανόνες που χτίσαμε από την αρχή της χρονιάς μαζί. Σε λίγο ξεκινά μία συζήτηση και η φωνή είναι ανεβασμένη. Πλησιάζουν εμένα και κάνουν τα παράπονά τους. Ακούω πολύ προσεχτικά αλλά δεν επεμβαίνω. Τα προτρέπω να πουν στο φίλο τους αυτά που είπαν σε μένα.
Παρακολουθώ από μακριά και για βλέπω τα παιδιά σε ήρεμο τόνο να διαχειρίζονται πολύ ώριμα την κρίση. Εξηγούν, χρησιμοποιούν επιχειρήματα και όλα μπαίνουν στη θέση τους. Ηρεμία παντού. Παίζουν, αλλάζουν γωνιές τηρώντας όλους τους κανόνες.
Στην αγαπημένη γωνιά των παιδιών το κουκλόσπιτο κάποιο παιδάκι είναι πολύ λυπημένο. Δάκρυα κυλούν από τα ματάκια του. Τα κορίτσια που βρίσκονται μέσα και παίζουν απαιτούν από το δακρυσμένο παιδί να φύγει. Προσπαθούν να του εξηγήσουν αλλά οι σκέψεις τους δεν είναι ολοκληρωμένες κι αυτό που φτάνει στη φίλη τους είναι μόνο ότι δεν τη θέλουν στην παρέα τους κι αυτό την κάνει να λυπάται ακόμη περισσότερο.
Πλησιάζω έχοντας στο νου ότι πρέπει να εξηγήσω στο παιδί τι προσπαθούν να του πουν οι φίλες του. Εκείνη όμως τι στιγμή κάποιο αγοράκι από τη γωνιά του οικοδομικού υλικού επεμβαίνει μια και έχει παρακολουθήσει όλη τη συζήτηση μεταξύ των παιδιών.
Βλέπω πως η αφίσα λέει πως παίζουν μόνο 4 και είστε 5. Μπήκες τελευταία και θα πρέπει να αποχωρήσεις. Σύντομος λιτός και δυναμικός. Περιμένουμε και οι δυο την επόμενη κίνηση. Το παιδάκι αρνείται να αποχωρήσει και κοιτά προς εμένα. Ανασηκώνω τους ώμους. Στην κίνηση αυτή αποχωρεί και πηγαίνει να παίξει σε κάποια άλλη γωνιά.
Πώς να μην είσαι περήφανος γι αυτά τα παιδιά;
Συγγνώμη αν σας κούρασα αλλά είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή για κάθε εκπαιδευτικό που βλέπει μικρά παιδιά να ενεργούν κάποιες φορές πιο ώριμα και από μεγάλους.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου