Ήθη και έθιμα

Τελευταία εβδομάδα και ο χώρος του Νηπιαγωγείου γεμίζει με νότες μουσικής, ευωδιάζει με ήθη και έθιμα πασχαλινά. Ήθη και έθιμα πλεγμένα με ιστορίες. Έχοντας αφηγηθεί θαύματα του Χριστού, έχοντας διαβάσει την ιστορία με τη ζωή του Χριστού από το ψάρεμα των μαθητών μέχρι τη Σταύρωση του, η  τελευταία εβδομάδα αφιερωμένη στην παράδοση της πατρίδας μας.

Βάψιμο αυγών, λαζαράκια, κάλαντα Λαζάρου, έξοδος στο χωριό για να τραγουδήσουμε σε γονείς και κατοίκους για να ετοιμαστούν για το Σάββατο του Λαζάρου, στολισμός του καλαθιού με αρώματα της άνοιξης.

Το τραπεζάκι γεμίζει με βραστά αυγά που περιμένουν να βαφτούν κατακόκκινα όπως η παπαρούνα, ξύδι και ζεστό νερό. 

Πιαδιά γιατί νομίζετε ότι βάφουμε τα αυγά κόκκινα;

Κυρία για να μας θυμίζει το αίμα που έτρεξε από το κεφάλι του Χριστού όταν του φόρεσαν το αγκάθινο στεφάνι.

Μήπως μπορείτε να μας εξηγήσετε γιατί βάζουμε στην κόκκινη μπογιά ξύδι;

Κυρία μήπως γιατί όταν ο Χριστός δίψασε πάνω στο Σταυρό του έδωσαν να πιει ξύδι μαζί με εκείνο το πικρό που μας είπες;

Η μπογιά διαλυμένη σε ξύδι με νερό και τα παιδιά διαλέγουν αυγά τοποθετούν στην κουτάλα και με προσοχή βάζουν στη λεκάνη.

Κατακόκκινα λαμπερά περιμένουμε να στεγνώσουν 

Έχοντας και τις μικρές μας αστοχίες μιας και ορισμένα έχουν τόσο θυμώσει που προσπαθούμε να τα βάψουμε που αποφασίζουν να παραμείνουν με το αρχικό τους χρώμα όση ώρα και να παρέμειναν στο χρωματιστό  νερό. 

Το έθιμο πλεγμένο με την ιστορία του γιατί συνηθίζεται να βάφουμε τα αυγά κόκκινα. 

Οι αγαπημένες του μαθήτριες επισκέπτονται τον Τάφο του για να αλείψουν με αρώματα το Σώμα του. Φτάνοντας ψάχνουν μα δε βρίσκουν πουθενά το Σώμα του Κυρίου και ο άγγελος τους ρωτά ποιον ψάχνουν κι εκείνες του εξηγούν. Ο άγγελος τις ρωτά: μα γιατί ψάχνετε έναν ζωντανό ανάμεσα στους νεκρούς. Οι μαθήτριες τρέχοντας διαδίδουν το νέο της Ανάστασης του Κυρίου, μα κάποιος που κρατά ένα καλάθι με αυγά δεν το πιστεύει. Τα αυγά γίνονται από άσπρα κόκκινα όταν εκείνος λέει πως θα το πιστέψω μόνο αν τα αυγά στο καλάθι γίνουν κόκκινα.

 

Κάλαντα Λαζάρου και Λαζαράκια

Πλάθοντας τα Λαζαράκια σιγομουρμουρίζουν το σκοπό και το άψυχο ζυμάρι μεταμορφώνεται και αρωματίζεται με γαρύφαλλα. 

(Ευχαριστούμε πολύ τον κύριο Κονανά, αρτοποιό του χωριού μας, για την ευγενική του προσφορά. Μας προσφέρει κάθε χρόνο το ζυμάρι αλλά μας ψήνει και τα Λαζαράκια ). Το πλάσιμο τελείωσε, τα λαζαράκια αναχώρησαν για ψήσιμο κι εμείς ξαναθυμόμαστε την ιστορία για το Λάζαρο τον αγαπημένο φίλο του Χριστού παρακολουθώντας μία μικρή ταινία στον υπολογιστή.

Τα λαζαράκια μας έτοιμα περιμένουν τους δημιουργούς τους. Κάθε παιδάκι διαλέγει ένα λαζαράκι και το τοποθετεί στην τσάντα του. Όταν οι γονείς καταφθάνουν για να τα παραλάβουν ανοίγουν την τσάντα τους και δείχνουν με περηφάνια το δικό τους δημιούργημα που σίγουρα θα μοιραστούν με τα αδέλφια τους και τους γονείς τους. Κάποια μην αντέχοντας υποκύπτουν στο άρωμα τους και δοκιμάζουν. Η έκφραση ικανοποίησης τόσο μεγάλη κι εμείς ξεχνάμε με μιας την κούραση της σημερινής μέρας. 

 

Καλάθι του Λάζαρου

Ένας μικρός κήπος ζωντανεύει στην τάξη γεμίζοντάς τη με αρώματα. Πασχαλιές ( Γιατί άραγε να το λένε πασχαλιά; Μήπως γιατί κυρία ανθίζει τώρα που πλησιάζει το Πάσχα; απαντούν στο ερώτημα με ερώτηση περιμένοντας για την επιβεβαίωση της υπόθεσής τους και κάπου εδώ το άρωμα και το χρώμα της Πασχαλιάς πλέκεται με το μύθο γύρω από το όνομά της. Κουρασμένη η Παναγιά με τον Ιωσήφ κάθισαν κάτω από ένα δέντρο να ξεκουραστούν κι αποκοιμήθηκαν. Το δέντρο αυτό είχε μόνο φύλλα. Σαν είδε πως η Παναγιά κι ο Ιωσήφ αποκοιμήθηκαν τίναξε τα κλαδιά του και τα φύλλα έπεσαν σκεπάζοντας το κοιμισμένο ζευγάρι. Όταν ξύπνησαν και είδαν πως ήταν σκεπασμένη με φύλλα κοίταξαν το δέντρο που έστεκε από πάνω τους γυμνό. Η Παναγιά τότε το ευχαρίστησε και το ευλόγησε λέγοντας: να είναι πάντα μοσχοβολημένο και φορτωμένο με πανέμορφα άνθη.),  φρέζες  (μοιάζουν με χωνιά), κρίνοι ( α! αυτό έδωσε ο άγγελος στην Παναγιά μας όταν της είπε πως θα γεννήσει τον Ιησού), ζέρμπερες, τριαντάφυλλα, μαργαρίτες, παπαρούνες, γλιτσίνες (κυρία μοιάζουν με σταφύλια όπως κρέμονται), βιολέτες, γαρύφαλλα, σκυλάκια ( κυρία η μαμά μου μου είπε πως μοιάζουν με στόμα που ανοιγοκλείνει, μα εγώ δεν τα κατάφερα. Μπορείς να μας δείξεις πως γίνεται; Μαγεύονται στην κίνηση του λουλουδιού κάθε φορά που πιέζω πλάγια και μας ξαφνιάζουν τόσο ευχάριστα με τα όσα μοιράζονται μαζί μας) και τα αρώματά τους μεθυστικά, τα χρώματά τους μοναδικά και εμείς βρίσκουμε την ευκαιρία καθώς ξεκουραζόμαστε όλοι μαζί στην παρεούλα να παρατηρήσουμε τα έργα του μεγαλύτερου ζωγράφου όλων - τη φύση. Αισθανόμαστε την απαλότητα τους, μυρίζουμε την ευωδιά τους, παρατηρούμε το κομμάτι εκείνο που επισκέπτονται οι μέλισσες, εντοπίζουμε διαφορές στα κοτσάνια, στα φύλλα και στα πέταλα των λουλουδιών κι όλα τα παιδιά αναρωτιούνται τι θα τα κάνουμε τόσα λουλούδια. 

Τους εξηγούμε πως αύριο που θα τραγουδήσουμε το Λάζαρο πρέπει να έχουμε μαζί μας ένα καλάθι στολισμένο για να βάζουν οι άνθρωποι μέσα τα κεράσματά τους. Τα λουλούδια γίνονται μπουκέτα και το καλάθι μας αρχίζει να μεταμορφώνεται γεμίζοντας χρώματα κι αρώματα. 

Έτοιμο στολισμένο το τοποθετούμε στο ψυγείο για να διατηρήσουν τα άνθη τη φρεσκάδα τους τη νιότη τους κι εκείνο ανυπομονεί για τον ερχομό της Πέμπτης για να σεργιανίσει στο χωριό υπενθυμίζοντας στους κατοίκους του χωριού πως το Σάββατο του Λαζάρου πλησιάζει. 

Κι η σημερινή μέρα φθάνει στο τέλος της τραγουδώντας για άλλη μία φορά τα κάλαντα παίζοντας όμως με την ένταση της φωνής μας.